مشخصات: 

اسم علمی گیاه Gardenia Jasminoides ، از خانواده Rubiaceae  میباشد این جنس از 25 گونه ممختلف، ازگیاهان همیشه سبز درختچه ای و یا درخت كوچك، تشكیل شده است. معمولا ارتفاع وگسترش گونه مذكور به 60تا 120 سانتی متر می رسد. بومی چین می باشد و برگهای سبز تیره ، براق و نیزه ای دارد. گل های َآن منفرد، سفید و معطر است و از اواخر بهار تا اواخر خرداد ظاهر می گردد. گاردنیا را می توان، در تابستان ، خارج از گلخانه یا آپارتمان و در فضای باز قرار داد. این گیاه احتیاج به یك دوره خواب زمستانی دارد و باید در این مدت درجه حرارت 12 درجه سانتیگراد باشد.

مراقبت:

 گاردنیا به نور زیاد، حرارت بالا، آبیاری معمولی، رطوبت هوای 50 تا 70 درصد و خاك اسیدی احتیاج دارد.

کود: 

كود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان 2 گرم در لیتر ، هر هفته یكبار، از اسفند تا آبان مورد استفاده قرار داد.

خاک:

 مخلوطی از خاك جنگلی ، ماسه و كود حیوانی برای رشد گاردنیا مطلوب است این خاك باید فاقد مواد آهكی باشد.

ازدیاد: 

از اواسط تا اواخر بهار، می توان گاردنیا را تكثیر كرد. برای این منظور، قلمه های انتهایی ساقه را كه طول 8 تا 10 سانتیمتر، با قیچی باغبانی جدا كنید و در پودر هورمون ریشه زایی فرو ببرید. سپس هر یك را در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر حاوی كمپوست با پایه پیت، قرار دهید. آنها را با كیسه پلاستیكی شفاف بپوشانید و دما را حدود 18 تا 20 درجه سانتیگراد نگه دارید و دقت كنید كه خاك به اندازه كافی مرطوب باشد. پس از دو ماه ریشه دهی انجام خواهد شد، بعد از آن، گیاه را یه گلدان با قطر دهانه 11 تا 13 سانتی متر، حاوی كمپوست گلدانی با پایه پیت، مناسب گیاهانی كه به PH  پایین احتیاج دارند، بكارید.

عوارض و درمان:

 در صورتی كه گیاه پژمرده شده و غنچه ها ریزش نمایند، باید گلدان را به محل گرمتری ببرید و اجازه دهید سطح خاك قبل از آبیاری خشك شود، زیرا این عارضه در اثر هوای سرد و مرطوب حادث می شود اگر مشاهده كردید برگ كم رنگ شده اند و لكه ای دیسك مانندی روی آنها به چشم می خورد، برگهای گاردنیا را با سم حشره كش نفوذی سمپاشی كرده و پس از 48 ساعت دیسكها را با پارچه نرم پاك كنید . برگهای گاردنیا دراثراملاح وجود درآب یا خاك و یا كمبود آهن، زرد میشوند فقط رگبرگها سبز باقی می مانند. زخمهای پنبه ای سفید، روی برگها و در قاعده آنها نیز نتیجه  فعالیت حشره ای آفت است. با سم حشره كش نفوذی، هر دو هفته یكبار، گیاه را سمپاشی كنید. تشنگی مفرط در تابستان باعث ریزش برگها می شود.سعی كنید سطح خاك را همیشه مرطوب نگه دارید. رطوبت بالای محیط می تواند گلها را زرد كند. اگر جریان ملایم هوا را برقرار كنید مشكل بر طرف می شود. گیاه سالم در اثر املاح موجود در آب و یا عدم رطوبت كافی، غنچه هایش را از دست می دهد، همچنین در اثر غبار پاشی روی گلها، آنها رنگ خود را از دست می دهند. اگرهم دیدید برگهای جدید ریز هستند ، گیاه از كمبود عناصر غذایی رنج می برد. هر دو هفته یكبار آن را تغذیه مصنوعی كنید.

مشخصات:

 اسم علمی این گیاه Gloxinia speciosa، از خانواده  Gesneriaceae  میباشد. این جنس دارای 20 گونه مختلف ازگیاهان علفی با ریشه های غده ای است. گونه مورد نظر كه بیشتر به عنوان گیاه گل در آپارتمانی استفاده می شود، بومی برزیل است و ارتفاع آن به 20 تا 25 سانتیمتر و گسترش آن به 30 سانتیمتر می رسد. گیاه گلوكسینیا تقریبا بدون ساقه با برگهای مستطیلی تخم مرغی، به رنگ سبز تیره و آبدار و مخملی، میباشد. گلهای این گیاه بنفش یا ارغوانی بوده و از اواسط بهار تا اواخر تابستان ظاهر می شوند.

مراقبت: 

گلوكسینیا به نور متوسط، گرمای زیاد، آبیاری فراوان، رطوبت محیطی 50 تا 90 درصد و خاك كمی اسیدی احتیاج  دارد.

کود:

 كود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان 3 گرم در لیتر ، هر هفته یكبار، از اوائل بهار تا زمان گل دهی، مصرف كرد.

خاک:

 مخلوطی از خاك برگ و ماسه به نسبت مساوی، خاك مطلوبگلوكسینیا است.

ازدیاد:

 وقتی این گیاه گل داد، باید به تدریج آب دادن را كم كنیم به طوری كه هنگام زرد شدن برگها آبیاری كاملا قطع شده باشد. آنگاه غده ها را از خاك درآورده و درمحلی خشك و سرد نگه داری كنید. گلوكسنیا از طریق قلمه برگی، تقسیم بوته و كاشت بذر تكثیر می شود. روش كاشت بذر، بهترین روش می‌باشد. در روش قلمه گیری برگ‌دار اوایل تابستان ، برگها را با دقت ازگیاه جدا كنید. دمبرگها راباحفظ 4 تا 5 سانتیمتر از طول آن ، كوتاه كرده و در پودر هورمون ریشه زایی فرو ببرید. سپس در گلدانی باقطر دهانه 9 سانتیمتر حاوی كمپوست گلدانی با پایه پیت بكارید. روی قلمه ها رابا كیسه پلاستیكی شفاف بپوشانید و آنها را دردمای 20 درجه سانتیگراد و نورمناسب نگاه دارید 4 تا 6 هفته بعد ریشه دهی انجام می شود. همچنین می توانید برگ را روی بافت نرم و صاف برگ برگردانید سپس برشهای تمیزی میان رگبرگهای اصلی ایجاد كنید سپس برگ را به حالت طبیعی برگردانید روی سطح خاك درسینی بذر بخوابانید و خاك را مرطوب كنید. روی سینی را با كیسه پلاستیكی شفاف بپوشانید. 4 تا 6 هفته طول می كشد تا ریشه دهی صورت بگیرد وآنگاه میتوانید گیاهچه را منتقل كنید. برای كاشت بذر نی، در اواسط بهار، بذرها را به طور پراكنده در سینی بذر حاوی كمپوست بذر و قلمه بكارید . سپس با پوشش پلاستیكی یا شیشه ای آن ار بپوشانید و در دمای 21 درجه سانتیگراد نگاهداری كنید. پس از 4 تا 6  گیاهچه رشد میكنند. و بزرگ میشوند سپس هرجوانه را در گلدانی با قطر دهانه 6 تا 9 سانتیمتر، حاوی كمپوست گلدانی با پایه پیت، بكارید دقت كنید كه خاك همیشه مرطوب باشد و نور كافی به گیاه برسد.

مشخصات:

 اسم علمی یوسف Coleus blumei ،از خانوده Labiatae   می باشد. این جنس داری 150 گونه از گیاهان همیشه سبز چند ساله یا دائمی است. این گونه بومی جاوا بوده  ارتفاع آن به بیش از 40 سانتی متر و گسترش آن نیز به بیش از 25 سانتی متر می رسد این گیاه گرچه دائمی است ولی هنگام فصول سرد اگر خارج از گلخانه یا آپارتمان نگاه داری شوند از بین خواهند رفت. برگهای زیبایی ان به رنگهای مخلوط قرمز، سفید ، سبز، زرد و قهوه ای دیده می شود برای این كه یك گیاه بوته ای از این گونه به دست آوریم. گلهای كوچك و آبی رنگ آن را باید هنگام ظهور  پنسمان یا قطع كرد. این گونه دارای واریته های بسیاری است كه هر كدام دارای برگهایی به رنگها یا مخلوطی از رنگهای مختلف می باشد.

مراقبت:

 حسن یوسف به نور زیاد، گرمای زیاد، آبیاری فراوان، رطوبت هوای 50 تا 70 درصد و خاك قلیایی احتیاج دارد.

کود:

 كود مورد نیاز حسن یوسف را می توان به میزان، 3 گرم در لیتر، هر دو هفته یكبار، از فروردین تا مهر ماه، مورد استفاده قرار داد.

خاک:

 مخلوطی از خاك باغچه، خاكبرگ و ماسه، خاك مناسب رشد این گیاه است.

ازدیاد:

 گیاه حسن یوسف با دو روش قلم زدن مستقیم  ریشه دهی در آب ، تكثیر می شود. از اواسط تابسان تا اواخر پاییز ، قلمه های انتهایی ساقه را به اندازه 5 تا 8 سانتیمتر ، به آرامی جدا كنید، ساقه های نازك و گوشتی قلمه را فشار ندهید. می توانید از پودر هورمون ریشه زایی استفاده كنید، اگرچه خیلی هم لازم نیست. سپس قلمه ها را در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر، حاوی كمپوست گلدانی قرار دهید . در دمای 18 تا 20 درجه سانتیگراد و نور مناسب نگاه دارید.مراقب باشید كه هرگز خاك گلدان خشك نشود. قلمه ها بعد از 10 تا 14 روز از تابش مستقیم خورشید قرار دهید. زمانی كه قلمه ها ریشه داد آنها را بیرون آورده و در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر حاوی كمپوست با پایه پیت قرا دهید. باید دقت كنید كه ریشه ها شكسته یا كنده نشود.

مشخصات:

 اسم علمی بنت القنسول Euphorbia pulcherrima ، از خانوادهEuphorbia می باشد.این گونه بومی مكزیك است و ارتفاع آن به یك متر وگسترش آن به 45 سانتی متر می رسد. برگهای آن بیضوی، سبز روشن با لبه صاف یا كمی دالبر دار دیده می شود. گلهای بنت القنسول به وسیله تعداد زیادی براكت بیضوی احاطه شده اند. گلها وبراكته ها در اواخر پاییز ظاهر می شودند. براكته ها معمولا قرمز رنگ بوده ولی به رنگ های سفید و صورتی نیز وجود دارند. 
مراقبت:

 بنت القنسول به نور متوسط تا زیاد گرمای معمولی، خاك همیشه خیس، رطوبت هوای 50 تا 70 درصد و خاك قلیایی احتیاج دارد. 
کود:

 كود مورد نیاز این گیاه را میتوان به میزان 3 گرم در لیتر هر هفته یكبار از خرداد تا آبان ماه مورد استفاده قرار داد. 
خاک:

 مخلوطی از خاك برگ و خاك جنگلی برای رشد و نمو این گیاه مناسب است. 
ازدیاد:

 گیاه بنت القنسول را می‌توان از اواسط بهار تا اوایل تابستان، زمانیكه براكته های صورتی، قرمز و یا كرم رنگ تولید می كند، تكثیر كرد. در این زمان گیاه شروع به تولید ساقه های جدید میكند و شما می توانید با یك چاقوی تیز قلمه های انتهایی ساقه را جدا كنید. سپس آنها را در پودر هومون  ریشه زایی فرو ببرید و هر كدام را در گلدانی با قطر دهانه 6 سانتیمتر  بکارید.

مشخصات:

 اسم علمی پیچ مومی Hoya bella ، از خانواده  Asclepidaceae می باشد. این جنس از 200 گونه، گیاهان همیشه سبز، تشكیل شده است كه بیشتر به صورت بالا رونده هستند. گونه مورد نظر، بوی هندوستان است و ارتفاع آن از حدود 22 تا 30 سانتی‌متر و گسترش آن به 35 تا 40 سانتی متر، می رسد.  هویا شاخه های تقریبا آویزان دارد و برگهای آن تخم مرغی شكل وسبز رنگ پریده است. گل های گوشتی آن 5 سانتی متر قطر داشته و سفید ومعطر و ستاره ای می باشند و قسمت مركزی آنها سرخ رنگ است. گل ها از اواسط بهارتا اواخر تابستان ظاهر می گردند.

مراقبت:

 هویا به نور متوسط، گرمای زیاد، آبیاری معمولی، رطوبت هوای 70 تا 90 درصد و خاك قلیایی احتیاج دارد.

کود:

 كود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان 4 گرم در لیتر هر هفته یكبار، از اسفند تامرداد ماه ، مورد استفاده قرار داد.

خاک: 

خاك جنگلی غنی از هورموس برای رشد این گیاه مناسب است.

ازدیاد:

 با وجود اینكه هویا از انواع گیاهان گوشتی است و آب را در بافت خود نگه می دارد. ولی باز هم نیاز مند شرایط رطوبتی مناسب می باشد. چرا كه یك گیاه اپی فیت بوده و خاستگاه طبیعی آن جنگلهای بارانی و مرطوب است. شما میتوانید برای تكثیر هویا، با یك چاقو یا قیچی تیز،  قلمه های انتهایی ساقه را به طول 8 تا 10 سانتیمتر جدا كنید و برگهای پایین قلمه ها را به طول 3 سانتیمتر از ساقه بكنید، سپس انتهای قلمه را در پودر هورمون ریشه زایی فرو برده و هر 5 تا 7 قلمه را برای به دست آوردن گیاهی با شكل مناسب ، در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر حاوی كمپوست بذر و قلمه با پایه پیت قرادهید، دقت كنید كه قلمه های انتهایی و ساق ای را جدا گانه بكارید و قلمه را درست در خاك بگذارید چون امكان دارد گیاه  وارونه  در خاك قرار بگیرد. خاك را نسبتا مرطوب نگهداشته و قلمه ها را با كیسه پلاستیكی شفاف بپوشانید. گلدان ها را در با نور مناسب وكافی و دمای 18 تا 20 درجه سانتی گراد نگه دارید. ریشه دهی دو ماه طول می كشد. بعد از این مدت كیسه پلاستیكی را بردارید و شروع به تغذیه مصنوعی كنید. حداقل تا یكسال گلدان را تغییر ندهید.

عوارض و درمان:

 اگر مشاهده كردید سطح زیرین برگهای هویا با تارهای عنكبوتی آغشته شده است، با پارچه و یا اسفنج آغشته به سم سطح زیر برگها را تمیز كنید تا علایم برطرف گردد. عامل این عارضه كنه قرمز است ودر شرایط مرطوب كاهش پیدا می كند. اگر در زمستان برگها چین و چروكدار و منقبض شدند، یعنی خاك خیلی خشك است و گیاه در حال رفتن به استراحت زمستانه می باشد. غنچه های هویا در اثر اشعه مستقیم آفتاب خشك می شوند. ساقه های دراز و منحرف و فاصله زیاد بین دو برگ و ظاهر نشدن گلها می تواند به دلیل نور كم محیط باشد. زمانی كه غنچه ها در حال تشكیل هستند، گیاه می تواند اشعه مستقیم را تحمل كند. هوای سرد، برگها را پژمرده و كمرنگ می كند. سیاه شدن برگها در زمستان هم به دلیل هوای سرد است امادر تابستان ، به علت استفاده از ماد براق كننده شیمیاییی می باشد. اگرهم دیر برگها رنگ پریده و چروك خورده شدند. بدانید كه هوا خیلی خشك است وحتما غبار پاشی انجام دهید اما گلها را محفوظ نگه دارید. گاز آشپزخانه و كلا هوای كثیف می تواند باعث پیچیدگبی برگها وسقوط گلها بشود. در صورتی كه، در فصل تابستان گلها سقوط كنند و غنچه های جدید هم ظاهر نشوند. باید آبیاری را تنظیم كنید زیرا گیاه در این شرایط خیلی تشنه است. اگر اصلا غنچه ای تشكیل نشود، می تواند به علت آبیاری بیش از اندازه باشد. حتما زهكش را بازدید كنید و اجازه دهید بین دو آبیاری خاك كاملا خشك شود. چكیدن قطرات شهد از گلها یك اتفاق طبیعی است، بهتر است لوازم منزلتان را محفوظ نگهدارید.

مشخصات: 

اسم علمی گل حنا Impatiens petersianalis ، از خانوادهBalsaminaceae  می باشد. این جنس در حدود 420 گونه دارد كه اغلب بومی نواحی گرم آسیا و آفریقا است. ارتفاع گونه مورد نظر به 30 تا 60 سانتیمتر می رسد. ساقه گوشتی دارد كه در محل گرم كمی متورم است . برگهای پایینی متداول بوده و به تدریج كه به بالای ساقه نزدیك می شویم فاصله آنها كمتر می شود و در نوك ساقه بصورت پیرامونی به نظر می آید. پهنك برگ و سبز و بیضوی – مستطیلی است و حاشیه آن دندانه دار می باشد. گلها دارای مهمیزی بزرگ هستند كه از كاسه گل به وجودمی آیند وجام گل از پنج گلبرگ برنگهای مختلف صورتی، قرمز و سفید تشكیل شده است.

مراقبت:

 گل حنا به نور متوسط، حرارت معمولی آبیاری فراوان ، رطوبت 50تا 90 درصد و خاك قلیایی احتیاج دارد.

کود:

 كود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان 2 گرم در لیتر، هردو هفته یكبار، از فروردین تا آبان ماه، مورد استفاده قرار داد.

خاک: 

خاك كاملا نرم و واجد هوموس كافی برای گیاه گل حنا مناسب به نظر می رسد.

ازدیاد:

 گل حنا زمانیكه رشد می كند نامرتب و آشفته می شود و بهتر است گیاهان جدیدی تولید و آنها را جایگزین گیاهان قدیمی ونامرتب نمود. از یك چاقوی تیز استفاده كنید تا به بافت گوشتی و آبدار گیاه صدمه وارد نشود. قلمه های انتهایی ساقه را به طول 5/7 سانتیمتر رسید، قلمه ها را بیرون آورده و در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر و كمپوست گلدانی با پایه پیت بكارید، مراقب باشید كه به ریشه ها صدمه نزنید. می توانید قلمه ها را مستقیما در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتی متر، حاوی كمپوست گلدانی بكارید. 

مشخصات:

 اسم علمی این گیاه Maranta leuconeura ، از خانوادهMarantaceae  می باشد. این جنس دارای 25 گونه از گیاهان همیشه سبز دائمی است. گونه مذكور بومی برزیل است و ارتفاع آن 15 تا 20 سانتی متر و گسترش آن 30 سانتی متر می باشد. برگهای آن تخم مرغی و سبز روشن با لكه های قهوهای و ارغوانی بین رگبرگهای فرعی بوده و هنگامی كه برگ ها به حد بلوغ می رسند به رنگ خاكستری با لكه های تیره در می آیند. واریته دیگر این گونه برگ های سبز روشن دارند كه در قسمت مركزی سبز تیره می شوند و رگبرگ اصلی و فرعی به رنگ عاجی هستند و یا در واریته دیگر ، برگها حاشیه زرد – سبز و قسمت میانی سبز تیره دارند و همچنین رگ برگها به رنگ قرمز می باشند.

مراقبت: 

مارنتا به سایه تا نور معمولی، گرمای زیاد، آبیاری فراوان، رطوبت هوای 70 تا 90 درصد و خاك كمی اسیدی احتیاج دارد.

کود:

 كود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان یك گرم در لیتر، هردو هفته یكبار، از اردیبهشت تا شهریور، مصرف كرد.

خاک: 

مخلوطی از خاك جنگلی، خاك برگ وكمی ماسه برای رشد این گیاه مطلوب به نظر می رسد.

ازدیاد: 

مارنتا در شرایط رطوبتی بالا رشد خواهد كرد و در زمان تكثیر گیاه باید به این نكته توجه داشته باشید .تكثیر این گیاه به دو روش تقسیم بوته و قلمه گیری، زمانی كه گیاه كاملا رشد كرده و انبوه است، می باشد. البته تكثیر از راه تقسیم آسانتر و شانس موفقیت آن بیشتر است. از اواسط تا اواخر بهار خاك را مرطوب كرده و به آرامی گیاه را از گلدان بیرون آورید و به قسمتهای دارای ریشه تقسیم كنید. سپس هر قسمت را در گلدانی با قطر دهانه 11-9 سانتی متر حاوی كمپوست گلدانی با پایه پیت بكارید و آن را با كیسه پلاستیكی شفاف جهت تامین رطوبت مورد نیاز گیاه بپوشانید و در دمای 21 درجه سانتیگراد، دور از تابش خورشید در شرایط مناسب نوری و در سایه روشن قرار دهید. در روش قلمه گیری از اوایل تا اواسط تابستان، قلمه هایی به طول 10 سانتی متر را جدا كنید ابتدا در پودر هورمون ریشه زایی فرو ببرید و به آرامی در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتی متر حاوی كمپوست بذر و قلمه بكارید و به روش مشابه با روش تقسیم بوته عمل كنید . بعد از دو ماه كیسه را بردارید و تا زمانی كه گیاه كامل شود آن را با كود مایع تغذیه كنید. سپس به گلدانی با قطر دهانه 11 سانتی متر حاوی كمپوست گلدانی با پایه پیت منتقل كنید.

عوارض و درمان:

 هوای تاریك و یا كمبود عناصر غذایی برگها را رنگ پریده می كند و باعث زایل شدن رگبرگها میشود. در این صورت یا گلدان را به محل روشنتر، اما دور از اشعه مستقیم آفتاب ببرید و یا هر دو هفته یكبار تغذیه مصنوعی انجام دهید. زخمهای سفید پنبه ای شكل در محل اتصال دمبرگ به ساقه در اثر فعالیت حشر آفت به وجود می آیند باید هردو هفته یك بار باسم حشره كش نفوذی سمپاشی كنید. شدت نور زیاد، برگها را رنگ پریده می نماید. برای اینكه زیبایی گلدان شما حفظ شود آن را به محل كم نورتری منتقل كنید. در صورتی كه مشاهده كردید برگها پژمرده و پیچیده می شوند. احتمال بدهید دمای محیط برای مارنتا سرد است و یا اینكه تشنگی روی آن تاثیر گذاشته است. غبار پاشی در آفتاب هم روی گیاه ایجاد سوختگی می كند.

مشخصات:

 اسم علمی این گیاه Neoregellia carolinae ، از خانوادهBromeliaceae  می باشد. این جنس دارای 40 گونه از گیاهان همیشه سبز گلخانه ای دائمی است. گونه مورد نظر بومی برزیل است و ارتفاع آن به 30 سانتی متر می رسد. برگ های این گیاه سبز براق بوده و به صورت طوقه‌ای اطراف ساقه كوتاه ، قرار دارند و در قسمت انتهایی باریك و نوك تیز می شوند. در زمان گلدهی قسمت مركزی گیاه تغییر رنگ داده و قرمز براق یا ارغوانی می شود و گل ها در مركز گیاه تكمیل می شوند گل های نئورژلیا به رنگ بنفش آبی و به قطر 2 تا 5 سانتیمتر بوده و هر بار 2تا 3 عدد از آن ها باز می شوند.

مراقبت: 

این گیاه به نور متوسط، حرارت زیاد، خاك همیشه خیس، رطوبت 70 تا 90 در صد و خاك اسیدی احتیاج دارد.

کود:

 می توان به میزان یك گرم در لیتر، در بهار و تابستان ، هر سه هفته یكبار، به این گیاه كود داد.

خاک:

 نوع خاك مناسب نئورژلیا، تورب یا خاك برگ می باشد.

ازدیاد:

 در اواسط تا اواخر بهار، ابتدا خاك گیاه را مرطوب كرده سپس طوری خام را باز كنید كه قسمت پایین ریشه در معرض دید قرار بگیرد. سپس با یك چاقوی تیز، پاجوشی به قطر تقریبی 20-15 سانتی متر را با دقت از گیاه مادری جدا كنید. سپس پا جوش را همراه با ریشه در گلدانی با قطر دهانه 11-9 سانتیمتر حاوی كمپوست بذر و قلمه قرا دهید. برای ماه اول و یا حتی دوماه ، قلمه را با كیسه پلاستیكی شفاف بپوشاید و در دمای 21 درجه سانتیگراد و نور مناسب و كافی ولی دور از تابش مستقیم خورشید نگاه دارید . پس از ریشه دهی و رشد گیاه كیسه پلاستیكی را بدارید وشروع به تغذیه گیاه با كود مایع ضعیف كنید. به این شكل كه ، كود مایع را در روی خاك وهمچنین مركز گلدان بریزد، همین روش را عینا در آبیاری نیز به كار ببرید. زمانیكه گیاه جوان به اندازه كافی رشد كرد، آن را در اواخر بهار و یا فصل بعد به گلدانی با قطر دهانه 13 سانتی متر منتقل كنید تا گیاه بیش از رسیدن پاییز و زمستان زمان لازم را برای رشد داشته باشد.

باسلام خدمت شما مراجعه کنندگان عزیز

برای دیدن مطالب به قسمت موضوعات رفته و موضوع مورد نظر را انتخاب کنید

مشخصات:

اسم علمی پرتقال زینتی Citrus mitis ، از خانواده Rutaceae  می باشد. این جنس داری 13 گونه همیشه سبز خاردار است كه از درختان و درختچه ها تشكیل یافته و بومی شرق آسیا می باشد بهترین درخت پرتقال كه به عنوان گیاه آپارتمانی استفاده می شود، گونه پا كوتاه آن بوده كه بومی فیلیپین است. ارتفاع آن به حدود 50 سانتی متر می رسد. این گونه تولید گل و میوه های زیادی می نماید. برگهای آن نیزه ای و به رنگ سبز روشن است و گلهای خوشه ای شامل 3 تا 4 گل كه معطر نیز هستند، تولید می كند. این گیاه را باید در تابستان به خوبی آبیاری نمود و نور كافی به آن داد، ولی در زمستان بهتر است در مكانی خنك یعنی دمای 8 تا 10 درجه سانتیگراد قرار بگیرد. برای مطمئن شدت در مورد پیدایش میوه، پس از باز شدن گل، بهتر است با یك برس، دانه های گرده را روی مادگی بمالید تا عمل تلقیح صورت گیرد، گاهی یكسال طول می كشد تا میوه به رنگ نارنجی در آید.

مراقبت:

 پرتقال زینتی به نور زیاد، گرمای معمولی، آبیاری متوسط، رطوبت نسبی 50 تا 70 درصد و خاك قلیایی احتیاج دارد.

کود:

 كود مورد نیاز این گیاه را میتوان به میزان 2 گرم در لیتر، هر دو هفته یكبار، از اسفند تا مهر ماه  مورد استفاده قرار داد.

خاک:

 مخلوطی از یك قسمت خاك باغچه، دو قسمت ماسه شسته و یك قسمت تورب خاك مطلوب این گیاه آپارتمانی است.

مشخصات: 

اسم علمی این گیاه Spathiphyllum wallisii ، از خانواده Araceae  می باشد. این جنس دارای 36 گونه از گیاهان همیشه سبز دائمی استثنایی است گونه مورد نظر بومی كلمبیا بوده و ارتفاع آن لبه 25 تا 30 سانتی متر می رسد. اسپاتی فیلوم دارای برگهای سبز براق به شكل  نیزه ای است و گلهای كوچك آن روی سنبله سفید استوانه ای، ظاهر میشوند. این سنبله توسط اسپات سفید رنگ تخم مرغی شكل پوشیده شده و زمان گلدهی این گیاه در تابستان است.

مراقبت:

 اسپاتی فیلوم به نور متوسط، گرمای زیاد، خاك همیشه خیس، رطوبت 50 تا 90 درصد وخاك كمی اسید احتیاج دارد.

کود:

 كود مورد نیازاین گیاه را می توان به میزان 2 گرم درلیتر، هر دوهفته یكبار، از فرودین تا مهر ماه ، مورد استفاه قرار داد.

خاک: 

كود زیاد باعث قهوه‌ای شدن نوك برگه ها می شود.مخلوطی از خاك باغچه، خاك برگ باكمی ماسه برای این گیاه مناسب است.

ازدیاد:

 اسپاتی فیلوم را می توانید با مراقبت زیاد، ازاواسط تا اواخر بهار، تكثیر كنید. از توده های متراكم گیاه می‌توانید تعدادی گیاه جدید به دست آورید. خاك اطراف ریشه را كاملا مرطوب كنید و به آرامی پاجوشهای موجود در كنار گیاه مادری را، كه حداقل 3 تا 4 برگ دارند، جدا كنید. اگر تعداد برگها كمبود، سعی كنید آنها را در حالیكه متصل به پاجوشهای بزرگتر هستند، جدا نمایید. برای قطع ریزومها، از چاقوی تیز استفاده كنید. سعی كنید هر گیاه جدید، همراه ریشه نیرومند و فعالی باشد. هریك را جداگانه در گلدانی با قطر دهانه 11 سانتیمتر بكارید. گیاه جدید را برای چند هفته با كیسه پلاستیكی شفاف بپوشانید و وقتی رویش جدید آغاز گردید، پوشش را بردارید. گلدانها را در دمای 20 تا 21 درجه سانتیگراد و نور كافی قرار دهید و گاهی  با آب ولرم مه پاشی كنید.

مشخصات:

 اسم علمی این گیاه Sonerila margaritaceae ، از خانوده Melastomaceae می‌باشد. این جنس دارای 175 گونه از گیاهان چند ساله گلدار استوایی بوده و بومی جاوه است. ارتفاع سونریلا به 15 سانتی متر می رسد. این گیاه تقریبا خزنده و كوتاه، با برگهای تخم مرغی- نیزه ای به رنگ سبز تیره با لكه های سفید رنگ می باشد. زیر برگ ها ارغوانی و ساقه آن قرمز رنگ است. گلهای ارغوانی گیا ه سونریلا، روی گل اذین پانیكول، از اواخر بهار تا پاییز، ظاهر می شوند. باید توجه داشت كه از دادن آب سرد به گیاه سونریلا مخصوصا در زمستان، خودداری نمود.

مراقبت: 

این گیاه به نور متوسط، حرارت زیاد، خاك همیشه خیس، رطوبت 70تا 90 درصد هوا و خاك كمی اسیدی احتیاج دارد.

کود:

 كود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان 2 گرم در لیتر، در هر هفته یكبار، از فروردین تا شهریور، مصرف كرد.

خاک:

 مخلوطی از خاك برگ و كمی ماسه برای پرورش سونریلا مناسب است.

ازدیاد:

 برای تكثیر می توانید، در فصل بهار، از شاخه های پایینی گیاه، قلمه هایی به طول 5 تا 8 سانتی متر جدا كنید و انتهای قلمه ها را در پودر هورمون ریشه زایی فرو كرده و هر یك را در گلدانی حاوی كمپوست مخصوص بذر و قلمه بكارید و با كیسه پلاستیكی شفاف بپوشانید. دمای محیط را تا زمان ریشه دهی 16الی 18 درجه سانتیگراد نگاه دارید. این گیاه را می توان از طریق كشت بذر نیز تكثیر كرد. بذرها را دراواسط بهار، به صورت پراكنده و سطحی درسینی بذر حاوی كمپوست مخصوص بذر و قلمه بكارید. و خاك را مرطوب نگه دارید و ظرف را با پلاستیك یا شیشه بپوشانید. هوا دهی را فراموش نكنید تا تجمع رطوبت بذرها را فاسد نكند. در این مدت درجه حرارت محیط را 21 تا 24 درجه سانتی گراد نگاه دارید. زمانی كه نشاءها به اندازه كافی بلند شدند، آنها را به گلدانهای حاوی كمپوست گلدانی منتقل كنید.

عوارض و درمان:

 اگر زمانی دیدید كه گیاه سونریلا، خود را انداخته است، بدانید كه خاك گلدان باتلاقی شده، آب زیر گلدانی را خارج كرده و زهكش را بازدید كنید. اگر هم كلیه برگها به طرف پایین خم شوند، میتوان فهمید كه هوا خشك و گیاه تشنه است. در سطح زیرین برگها، كنه به طرف پایین خم شوند، می توان فهمید كه هوا خشك و گیاه تشنه است. در سطح زیرین برگها، كنه ریز قرمز، تارهای عنكبوتی ایجاد می كند. گیاه را با سم كنه كش، هر دو هفته یكبار، سمپاشی كنید تا علایم محو گردند، غبارپاشی آفت مزبور را دفع می نماید. لكه های سوخته روی برگها می تواند بیانگر خسارت ناشی از مواد براق كننده شیمیایی باشد. نور مستقیم آفتاب هم برگها را لوله كرده و باعث مرگ آنها می شود. در صورتی كه گیاه حالت توپی خود را از دست داده و شاخه ها ریز و منحرف و برگها كمرنگ شوند. باید گیاه را تغذیه مصنوعی كرد. هوای گرم هم باعث پیچیدگی و پژمردگی و كم رنگی برگهای سونریلا می شود. اگر در زمستان برگهای گیاه ریزش كرد، آن را به محل گرمتری ببرید تا علایم بر طرف گردد.

مشخصات: 

اسم علمی این گیاه Schefflera actinophylla ،از خانواده Araliaceae  میباشد. این جنس از 20 گونه گیاهان استوایی و استوایی همیشه سبز، درختی ودرختچه ای تشكیل یافته است. گونه مورد نظر بومی استرلیا بوده و ارتفاعی در حدود یك تا 2 متر وگسترشی در حدود 70تا 100 سانتی متر دارد. گیاه شفلرا رشد آهستهای داشته وتك ساقه ای می باشد. برگهای مركب و پنجهای این گیاه از پنج برگچه مستطیلی –تخم مرغی تشكیل شده و به رنگ سبز براق است.

مراقبت:

 شفلرا به سایه تا نور متوسط، حرارت معمولی، خاك همیشه خیس، رطوبت 50 تا 70 درصد وخاك قلیایی احتیاج دارد.

کود: 

كود مورد نیاز این گیاه را میتوان به میزان 3 گرم در لیتر، هردوهفته یكبار ، از فرودین تا مهر ماه، مورداستفاده قرار داد.

خاک:

 مخلوطی از خاك باغچه با كمی خاك برگ ، برای رشد ونمو این گیاه مناسب است.

ازدیاد:

 این گیاه را می‌توانید از اواسط تا اواخر بهار، از طریق كشت بذر ، قلمه های انتهایی ساقه و یا قلمه های ساقه ای تكثیر كنید. بذرها را به صورت پراكنده، در سینی بذر حاوی كمپوست بذر و قلمه بكارید و در دمای 20 درجه سانتیگراد نگاه دارید زمانی كه نهالهای بذری به طول 5/2 تا 4 سانتیمتر رسیدند، آنها را بیرون آورده و هر یك را در گلدانی با قطر دهانه 6 سانتیمتر و حاوی كمپوست گلدانی بكارید و در نور مناسب و كافی قرار دهید در روش قلمه گیری ، قلمه هایی را به طول 8 تا 10 سانتیمتر، با قیچی باغبانی جدا كنید. انتهای آنها را در پودر هورمون ریشه زایی فرو ببرید و هر یك را در گلدانی با قطر دهانه 6 تا 9 سانتیمتر ، حاوی كمپوست بذر و قلمه بكارید و قلمه را با كیسه پلاستیكی شفاف بپوشانید. دما را روی 21 تا 24 درجه سانتیگراد تنظیم كرده و قلمه ها را دور از تابش مستقیم خورشید بگذارید. خاك باید مرطوب باشد اما خیس بودن زیاد از حد خاك هم باعث فساد ریشه می شود. پس از یك ماه كه ریشه دهی انجام شد، كیسه پلاستیكی را از روی قلمه  بردارید. سپس گیاه را به گلدانی با قطر دهانه 13 سانتیمتر حاوی كمپوست گلدانی منتقل كنید.

عوارض و درمان:

 اگر زخمهای پنبه ای شكل سفید رنگ روی دمبرگهای شفلرا مشاهده كردید، هر دو هفته یكبار با سم حشره كش نفوذی آن را سمپاشی كنید تا علایم بر طرف گردد. همچنین اگر لكه های قهوه ای روی ساقه، دمبرگ و سطح زیرین برگها به وجود آمد زیر برگها رابا سم حشره كش نفوذی سمپاشی نمائید. برگهای بد شكل و چسبناك همراه حشرات سبز روی آنها نیز معرف فعالیت یك نوع حشره آفت روی گیاه است. با سمپاشی هفتگی علایم را برطرف كنید. ساقه های دراز ومنحرف شفلرا در اثر هوای خیلی گرم به وجود می آید. گلدان را به محل خنكتری ببرید اما غبار پاشی نكنید. تشنگی مفرط می تواند گیاه را پژمرده و برگها را آویزان كند. در صورتی كه كمبود عناصر غذایی داشته باشیم برگها رنگپریده و زرد میشوند و همچنین آبیاری بیش از حد باعث زردی و ریزش برگها می گردد.

مشخصات: 

اسم علمی این گیاه Sedum rubrotinctum ، از  خانواده  Crassulaceae میباشد. این جنس دارای  600 گونه از گیاهان خشبی ، غیر خشبی و علفی یك ساله وچند ساله خزان كننده و همیشه سبز گوشتی است. گل های آنها ستاره ای و زرد كمرنگ، صورتی و سفید می باشند، كه روی یك پانیكول انتهایی ظاهر می شوند. گونه مورد نظر بومی مكزیك بوده و راتفاع آن به 20 سانتی متر و گسترش آن به 20 تا 30 سانتی متر می رسد. گونه robrotinctom ، علفی-درختچه ای مانند است كه درقسمت تحتانی منشعب می گردد. این گونه شاخه های نازك با برگهای استوانه ای آبدار، به رنگ سبز روشن همراه قرمز، دارد.

مراقبت:

 سدوم به نور زیاد، حرارت بالای محیط، آبیاری اندك، رطوبت 50 تا 70 درصد و خاك قلیایی احتیاج دارد.

کود:

 كود مورد نیاز این گیاه رامی توان به میزان 2 گرم درلیتر، هر دو هفته یكبار ، ازاردیبهشت تا شهریور، ماه مصرف كرد.

خاک:

 مخلوطی از خاك باغچه، خاك رس و ماسه شسته برای رشد این گیاه مناسب است.

ازدیاد:

 اگر چه تكثیر این گیاه، در طول بهار و تابستا ن امكان پذیر است. ولی بهتر است تا اواخر بهار، كار تكثیر گیاه سدوم را انجام دهید . یك ساقه گیاه را كه به اندازه كافی بلند شده است را انتخاب كنید و قلمه انتهایی ساقه رابه طول 5 سانتیمتر از آن جدا كنید . این قلمه ها را به مدت 2 روز در كناری بگذارید تا در انتهای آنها كال تشكیل شود. برگهای 2 سانتیمتر و كمپوست مخصوص گیاهان گوشتی و كاكتوس بكارید. قلمه را در نور كافی و دمای 18 درجه سانتیگراد نگاه دارید. خاك باید نسبتا مرطوب باشد. پس از چند هفته گیاه شما ریشه می دهد.

مشخصات:

نام علمی اش Chamaecereus sylvestri و از خانواده ی Cactaceae می باشد. کاکتوسی است استوانه اي كه تعداد زيادي كاكتوس كوچك استوانه اي در اطراف آن ظاهر مي شوند. روي آن پوشيده از خارهاي ريز و سفيد رنگي است. گل هاي اين گونه قرمزرنگ آتشين و بزرگ مي باشند كه معمولا رويكاكتوس اصلي ظاهر مي شوند.

ازدياد:

1-كشت بذر 2- قلمه يا جدا كردن كاكتوس هاي كوچك كه در اطرافكاكتوس اصلي قرار دارند.

دما:

هواي نيمه گرم تا گرم براي رشد مناسب است. در زمستان تا صفر درجه را نيز تحمل مي كند.

نور:

نياز به نور زياد و غير مستقيم آفتاب دارد.

آبياري:

خاك تقريبا خشك نگه داشته شود.

خاك:

يك قسمت خاك برگ، يك قسمت خاك باغچه و چهار قسمت ماسه.

كود:

2 گرم در ليتر از ارديبهشت تا مهر.

مشخصات :

نام علمی آن :: Aporocactus flageliformis و از خانواده ی: : Cactaceae كاكتوس دم موشي بومي مكزيك است. ارتفاع آن درمحل اصلي تا يك متر و قطر ساقه آن به يك تا دو سانتي متر مي رسد و داراي 8 تا 10 شيار به رگ سبز با خارهاي كوتاه قهوه اي رنگ مي باشد.

گل ها در كاكتوس دم موشي قرمز متمايل به صورتي، قيفي شكل به طول 10 تا 12 سانتي متر هستند كه در اواسط بهار باز مي شوند و 2 تا 4 روز دوام دارند. اين گياه معمولا در زمستان در حالت نيمه خواب يا نيمه استراحت مي رود. بنابراين بايد آن را در زمستان در دمايي حدود 5 درجه سانتي گراد قرار داد و به آن آب كم داد. اين گياه به عنوان گياهي آويزي كاربرد دارد.

ازدياد : 

1- قلمه در اواخر بهار 2- كشت بذر در بهار در حرارت 21 درجه سانتي گراد

دما:

 اين كاكتوس به هواي خنك حدود 18 درجه سانتي گراد احتياج دارد.

نور:

 به نور زياد و غير مستقيم خورشيد نياز دارد.

آبياري:

 در تابستان اين كاكتوس نياز آبي متوسط دارد و در زمستان حداقل آبياري صورت گيرد.

خاك: 

مخلوطي از يك قسمت خاك معمولي باغچه و يك قسمت خاك برگ و 4 قسمت ماسه شسته.

كود:

 2 گرم در ليتر هر دو هفته يكبار از ارديبهشت تا شهريور ماه.

مشخصات: 

اسم علمی این گیاه Gymnocalycium mihanovichii ، از خانوادهCactaceae  می‌باشد. اغلب گونه های این جنس بومی آرژانتین، پاراگوئه، اروگونه و بولیوی هستند. گونه های مختلف این جنس را می توان به راحتی پرورش داد. و به گل برد. گونه مذكور كروی و قرمز رنگ است. چون بدون كلروفیل می باشد، باید آن را روی كاكتوس دیگری پیوند زد. گلهایش هم قرمز و صورتی و به قطر 5 تا 8 سانتیمتر می باشد.

مراقبت:

 ژیمنوكالیسیم به نور زیاد حرارت بالا، آبیاری اندك رطوبت كم و هوای خشك و خاك قلیایی احتیاج دارد.

کود:

 به گیاه حیوان ژیمنوكالیسیم نباید كود داد ولی به گیاه مسن مس توان مخلوطی از یك گرم سولفات پتاسیم و یك گرم سوپر فسفات در لیتر، از خرداد تا مرداد ماه كود داد و به كود ازته هم احتیاجی ندارد.

خاک:

 مخلوطی از خاك باغچه، خاك برگ وماسه شسته برای رشد این گیاه مناسب است.

ازدیاد:

 زمانیكه در قسمت ابتدای ژیمنوكالیسیم، پایگاه نسبتا بزرگی با قطر تقریبی 5/2 سانتیمتر تولید شد، می توان آن را جدا كنید. با یك چاقوی تیز و با دقت كامل این كار را انجام دهید و برشی تمیز و دقیق در سرتا سر طول پایه گیاه ایجاد كنید. به همان اندازه روی تنها گیاه اصلی را هم برش و قلمه را به گیاه اصلی پیوند بزنید. دقت كنید هر دو سطح برش خورده در ساقه گیاه اصلی و قلمه دقیقا روی هم قرار بگیرد.سپس با استفاده از خلال دندان، سوزن نایلونی یا خارهای خود كاكتوس دو قسمت را به هم متصل كنید. گیاه پیوند زده شده را با كیسه نایلونی بپوشانید و در دمای 21 درجه سانتیگراد، به مدت 2 ماه نگاه دارید. بعداز 8 تا 10 هفته كیسه پلاستیكی شفاف را بردارید

مشخصات:

 اسم علمی گیاه سنگی Lithops  و از خانواده Aizoaceaeمیباشد. این جنس 50 گونه مختلف از گیاهان چندساله گوشتی گلخانه‌ای دارد. گونه های این جنس كوچك هستند و اندازه آنها معمولا از 5/2 سانتی متر تجاوز نمی كند. اندام كلی گیاه از دو قسمت یا دوجفت برگ گوشتی تشكیل یافته و در قسمت فوقانی شیاری بین این قسمت دیده می شود كه شبیه به یك جفت سنگ كنار هم می‌باشد. برگها به یك ساقه كوتاه در زیر خاك متصل هستند .گل های این جنس ستاره ای شكل بوده و از میان شیار بین دو برگ خارج میشوند و به رنگهای زرد، یا سفید و به قطر5/2 سانتی متر می باشند. این گیاه در تابستان محتاج نور زیاد است و در زمستان باید از آب دادن به آن خودداری شود و در حررت حدود 10 تا 13 درجه سانتی گراد قرار بگیرد .گل ها در اغلب گونه ها درآخرتابستان و معمولا دربعد ازظهر یك روز آفتابی باز میشوند.

مراقبت:

 گیاه سنگی به نور زیاد گرمای فروان ، آبیاری اندك، رطوبت خیلی كم و خاك قلیایی احتیاج دارد.

کود:

 لازم نیست به این گیاه كود بدهیم.

خاک:

 برای فراهم آوردن خاك مطلوب گیاه سنگی باید شن درشت رودخانه، خاك باغچه غیر آهكی و خاك آجر را با هم مخلوط كنیم.

ازدیاد:

 گیاه فوق العاده جالب و كوچك لیتوپس، اگر چه گیاهی كند رشد است، ولی پس از رشد تمام گلدان را پر می كند و به نظر گیاهی شلوغ و انبوه می آید. در اوخر بهار یا اوایل تابستان، مجموعه گیاه را از گلدان بیرون آورید و به آرامی گیاهان كوچك را جدا كرده دقت كنید هنگام جدا كردن آنها ریشه ها صدمه نبینند و به بافت گوشتی گیاه آسیبی وارد نشود. سپس هر گیاه را در گلدانی با قطر دهانه 6 سانتی متر ویا چند گیاهچه را با هم در گلدان با قطر دهانه 9 سانتی متر حاوی كمپوست مخصوص گیاهان كوشتی و كاكتوس بكارید و مقدار كمی ماسه یا سنگریزه را روی سطح گلدان جهت زیبایی ظاهری بریزد. در آبیاری بسیار دقت كنید و كمی خاك را مرطوب كنید تا گیاهان به تنهایی ریشه داده و رشد كنند. گیاهان رادردمای حدود 20-18 درجه سانتیگراد در شرایط نور مناسب و كافی نگاه دارید و اجازه دهید تا چند ساعتی از روز را درتابش نور خورشید قرار بگیرند و گرنه بافت گیاه سنگی را از طریق كاشت بذر از اواسط تا اواخر بهار در دمای 21-20 درجه سانتگراد نیز میتوانید تكثیر كنید. زمانی كه نهالهای بذری به اندازه كافی بزرگ شدند آنها را بیرن آورید و در گلدان كوچك یا ظرف مسطح مناسب حاوی كمپوست مخصوص گیاهان گوشتی و كاكتوس بكارید، البته با این روش سالها طول خواهد كشید تا گیاهی بالغ و كامل بدست آورید.

 ساير تصاوير

مشخصات:

 اسم علمی این گیاه  Stapelia ، از خانواده  Asclepiadaceae  می‌باشد. این جنس بومی آفریقای جنوبی است، ساقه آن خوابیده و شاخه هایش چهار گوش، بالدار یا دندانه دار و بدون برگ است. این گیاه گلها كرك دارد و بزرگی دارد كه به شكل ستاره  دریایی و به رنگ زرد، خرمایی و ارغوانی هستند. گلها از مرداد تا مهر در انتهای شاخه ها ظاهر می شوند و بوی بدی دارند سیستم ریشه ای این گیاه طوری است كه می توان آنها را در گلدان هایی كه عمق زیاد ندارند پرورش داد. تعویض گلدان هردو سال یكبار صورت می گیرد. در زمستان به گیاه گل قورباغه ای آب كمی می دهند و آن را در10 درجه سانتیگراد نگاه داری می كنند.

مراقبت:

 گل قورباغه ای به نور زیاد، حرارت معمولی تا زیاد، آبیاری اندك، هوای خشك، وخاك قلیایی احتیاج دارد.

کود:

 كود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان 3 گرم درلیتر، هر سه هفته یكبار، از فروردین تا شهریور، مصرف كرد.

خاک:

 مخلوطی از خاك باغچه با كمی تورب برای رشد و نمو گل قورباغه ای مناسب می‌باشد.

ازدیاد:

 گل قورباغه ای را از طریق كاشت بذر در اواسط بهار تكثیر می كنند. بذرها را در سینی بذر، حاوی كمپوست مخصوص گیاهان گوشتی بكارید و دردمای 20 تا21 درجه سانتیگراد نگاه دارید. نهالهای بذری در 2 هفته رشد خواهد كرد. این گیاه را از طریق قلمه گیری یا تقسیم بوته هم می‌توانید تكثیركنید. زمانی كه گیاه رشد كافی كرده و به شكل انبوه در می آید، در اواخر بهار، به آرامی ساقه هایی را ازگیاه جدا كنید و سعی نمایید این ساقه ها همراه ریشه باشد. سپس آنها را در گلدانی با قطر دهانه 6 تا 9 سانتیمتر حاوی كمپوست گیاهان گوشتی و كاكتوس بكارید. خاك را نسبتا مرطوب نگه دارید. قلمه های ساقه ای را نیز از اوایل تا اواسط تابستان، با یك چاقوی تیز، از پایه مادری جدا كنید. سپس آنها راچند روزی كنار بگذارید تا در محل برش ساقه كال تشكیل شود، آنگاه آنها در گلدانی با قطر دهانه 6 تا 9 سانتیمتر حاوی كمپوست مخصوص گیاهان گوشتی و كاكتوس بكارید.

مشخصات:

 اسم علمی این گیاه Pilea cadierei  _، از خانواده  urticaceae می باشد. این جنس دارای 400 گونه از گیاهان همیشه سبز دائمی است. گونه مورد نظر بومی ویتنام است و ارتفاع آن به 30 سانتیمترمی‌رسد .گونه مذكورشاخه های منشعب و برگهای مستطیلی –تخم مرغی به طول 8 سانتیمتر دارد كه به طور متقابل قرار می‌گیرند.برگها سبز تیره با لكه های نقره ای در فواصل بین رگبرگها می باشند.

مراقبت: 

پیله‌آ به نور متوسط، حرارت زیاد، خاك همیشه خیس، رطوبت هوای 70تا 90 درصد و خاك كمی اسیدی، احتیاج دارد.

کود:

 كود موردنیاز این گیاه را می توان به میزان 3 گرم درلیتر، هرهفته یكبار، از فروردین تا مهر هر ماه، مصرف نمود.

خاک:

 مخلوطی از خاك باغچه ، ماسه و تورب خاك مطلوب پیله‌آ میباشد.

ازدیاد:

 پیله‌آ را می توانید به آسانی تكثیر كرده و درطول چند هفته گیاهی با اندازه مناسب تولید كنید. عمل تكثیر این گیاه بهتر است از اواسط تا اواخر بهار انجام شود ابتدا با یك جاقوی تیز، قلمه های انتهایی ساقه را به طول6 تا 76 سانتیمتر جدا كنید و انتهای آنها را در پودر هورمون ریشه زیایی فرو ببرید، سپس هر 5 قلمه را در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر بكارید. خاك را نسبتا مرطو ب كنید و دما را روی 18 تا 20 درجه سانتیگراد، نگاهدارید. ریشه دهی یك ماه طول خواهد كشید. پس از آن تغذیه گیاه را شروع نمایید. در این مدت بهتر است كود مایع از حد طبیعی رقیق تر باشد. برای اینكه گیاهی پرپشت داشته باشد. می توانید جوانه ای جانبی را با دست بچینید.

عوارض و درمان:

 اگر گلدان پیله‌آ را در جای سردی بگذارید ممكن است یخ بزند و كلیه اندام گیاهی حالت افتادگی پیدا كند در این صورت، خشك شدن گیاه حتمی است. قارچ بوتری تیس در آبیاری و رطوبت زیاد فعال شده و به گیاه حمله می كند و نقاط خاكستری و زخمهایی روی برگها دیده می شود. می توانید با سم قارچ كش گلدان را سمپاشی كنید. لكه های سوخته روی برگ در اثر استفاده از مواد براق كننده شیمیایی ایجاد می شود و یا اینكه گلدان در اثر اشعه مستقیم آفتاب دچار این عارضه می گردد. غبار پاشی در آفتاب هم لكه های سوخته روی برگ ایجادمی كند. برگها در اثر هوای خیلی سرد سیاه می شوند. در صورتی كه نور محیط كم باشد، ساقه های پیله‌آ دراز و منحرف شده و فاصله بین برگهایش زیاد می گردد. اگر مشاهده كردید برگها سقوط می نمایند، گلدان را 15 دقیقه درون تشت آب بگذارید غبار پاشی را در تابستان فراموش نكنید. همچنین به برگهای جدید توجه كنید. اگر كوچك و ریز هستند، ریشه را بازدید كرده و در صورت متراكم بودن گلدان را تعویض كنید. در غیر این صورت تغذیه مصنوعی هر دو هفته یكبار و یا تعویض خاك سطحی گلدان در جبران این عارضه موثر خواهد بود.

مشخصات:

 اسم علمی این گیاه Peperomia coperata ، از خانواده Piperaceae  می باشد. این جنس دارای بیش از 1000 گونه مختلف از گیاهان همیشه سبز بالارونده است كه اغلب آنها برگهای زیبایی دارند. گل های پپرومیا وبه رنگ سفید یا زرد است كه روی سنبل كوتاهی، مانند دم موش ظاهر می شود. گونه مذكور بومی نواحی استوایی امریكا بوده و ارتفاع آن به حدود 8 تا 25 سانتی متر و گسترش آن به 12 تا 15 سانتی متر می رسد. برگ های آن بسیار زیاد و قلبی شكل می باشند كه از قسمت مركزی گیاه خارج می شوند. برگهای پپرومیا صورتی كمرنگ می باشد.گلها به رنگ سفید و به شكل گلآذین سنبله مانند وبه طول 12 تا 15سانتی متر هستند و از اوایل بهار تا اواخر پاییز به چشم می خورند.

مراقبت:

 این گیاه به نور متوسط، حرارت زیاد، خاك همیشه خیس، رطوبت 50تا 90 درصد و خاك قلیایی احتیاج دارد.

کود:

 كود مورد نیاز این گیاه را می‌توان به میزان 2 گرم در لیتر، هر دو هفته یكبار از فروردین تا مهر ماه، مورد استفاده قرار داد.

خاک: 

خاك مناسب و مطلوب زندگی پپرومیا، مخلوطی از خاك باغچه، خاك برگ و ماسه می باشد.

ازدیاد:

 برای تكثیر این گیاه مخصوصا نوع كوچك آن ، بهتر است برگها را با دمبرگ، از اواسط بهار تا اواسط تابستان جدا كنید و دمبرگ رابا حفظ حدود 5/2تا 3 سانتیمتر از طول آن با یك چاقوی تیز ببرید.سپس برگها را در یك ظرف مسطح حاوی كمپوست بذر و قلمه فرو كنیدو بعد از آن یك آبیاری سبك انجام دهید. پهنك برگ باید با خاك تماس داشته باشد اما به زیر خاك فرو نرود. قلمه ها ی برگی پپرومیا را در دمای 20 درجه سانتیگراد و در نور مناسب نگاه دارید. برگهای پژمرده و فاسد، باید بلافاصله خارج شوند. ریشه دهی تا دو ماه طول خواهد كشید و گیاه جدید در محل اتصل برگ به دمبرگ به وجود می آید. زمانی كه گیاه به اندازه 3 تا 5 سانتیمتر رشد كرد آن را بیرون آورده و درگلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر حاوی كمپوست گلدانی با پایه پیت بكارید.

مشخصات:

 اسم علمی سرخس دكمه ای Pellaea rotundifolia ، از خانواده Polypodiaceae میباشد.پله‌آ بومی نیوزلند است و دارای برگچه های كروی شكل و اسپورهای قهوه یا رنگ در قسمت تحتانی برگ می باشد.

مراقبت:

 سرخس دكمه ای به سایه تا نور معمولی، حرات متوسط، خاك همیشه خیس، رطوبت هوای 70تا 90 درصد و خاك كمی اسیدی احتیاج دارد.

کود:

 میتوان به میزان 1 گرم در لیتر هر دو هفته یكبار، از فرودین تا شهریور ماه ، به سرخس دكمه ای كود داد.

خاک:

 مخلوطی از خاك برگ و تورب، برای رشد و نمو این گیاه مناسب می باشد.

ازدیاد:

 سرخس دكمه ای گیاهی نیست كه بتواند به آسانی آن را تكثیر كنید. این گیاه از طریق هاگ یا ریزوم تكثیر می شود. از اواسط تا اواخر بهار، زمانی كه گیاه شروع به رشد فعال می كند، ابتدا خاك را مرطوب كنید و گیاه را خارج نمایید سپس قسمتهایی از ریزوم را همراه برگ و ریشه جدا كنید. قطعات ریزوم را در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر نگاه داشته و میزان رطوبت را در مراحل اولیه تكثیر بالا ببرید. پله‌آ را از طریق كاشت هاگها با روش مشابه با سرخس پرسیاوشان نیز تكثیر می نمایند.

مشخصات: 

اسم علمی گل میگو Beloperone guttata بوده و از خانوادهAcanthacee می باشد. بلوپرون گیاهی است بومی مكزیك .ارتفاع این گیاه 40 تا 50 سانتیمتر و گسترش آن 2 تا 35 سانتی متر است. دارای برگهای تخم مرغی شكل و سبز رنگ می باشد و گلاذین سنبله ای آن از گلهای كوچك و سفیدی تشكیل شده كه از اویل بهار تا اواخر پاییز روی گیاه ظاهر می شود. گلها به وسیله براكتهای قهوه ای كمرنگ پوشیده شده اند. مجموع گلها و براكتهای بلوپرون شبیه میگو می باشد.

مراقبت:

 این گیاه به نور زیاد، گرمای معمولی، خاك همیشه خیس، رطوبت هوای 50 تا 70 درصد و خاك قلیایی احتیاج دارد. هنگامی كه گیاه بلوپرون شروع به گل دادن كرده باید درجه حرارت را كم كنید تا براكته‌ها بهتر رنگ بگیرند و دوام گلها هم بیشتر شود.

كود:

 كود مورد نیاز گل میگو را می توان به میزان 3 گرم درلیتر، هرهفته یكبار، ازفروردین تا مهرماه، مورد استفاده قرار داد.

خاك:

 بهترین نوع خاك برای این گیاه، مخلوطی از خاك برگ ، تورب و خاك باغچه می باشد.

ازدياد:

 گل میگو را میتوان با موفقیت، از طریق قلمه های انتهایی ساقه و یا قلمه های ساقه های ساقه‌ای، از اواسط بهار تا اوایل تابستان، تكثیر كرد. با استفاده از یك چاقوی تیز،قلمه های انتهایی ساقه را به اندازه 5/7 سانتیمتر و قلمه های ساقه ای را به اندازه تقریبی 5 سانتیمتر جدا كنید. سپس انتهای آنها را در پودر هورمون ریشه زایی فرو برده و هر یك را در گلدان بكارید. اگر مایلید گیاه پر پشت و انبوهی داشته باشید قطر دهانه 11 سانتیمتر حاوی كمپوست مخصوص بذر و قلمه ، بكارید. قلمه ها را با كیسه پلاستیكی بپوشانید و دمای محیط را  زمان ریشه دهی كه معمولا 2 ماه طول می كشد، حدود 20 تا 21 درجه سانتیگراد نگاه دارید. قلمه های را در نور مناسب و كافی ولی دور از تابش مستقیم آفتاب قرا دهید زمانی كه ریشه دهی آغاز شد، كیسه پلاستیكی را بردارید و تغذیه مصنوعی را شروع كنید.

عوارض و درمان:

 اگر برگهای گیاه بلوپرون بد شكل شد و حشرات ریز و مواد چسبناك روی برگها مشاهده كردید، به مدت چهار هفته با سم حشره كش گیاه را سمپاشی كنید. اگر برگهای گلدان به زردی گرایید، خاك باتلاقی شده است. آبیاری را كمتر كنید زهكش خاك را بررسی نمایید تا آب داخل گلدان باقی نماند. شاخه های دراز و منحرف این گیاه به ما میگوید هوا خیلی گرم است. پس گلدان را به محل خنك تری ببرید و شاخه‌ها را هرس نمایید. رنگ پریدگی براكته های گل تابستان كمبود نور و در زمستان گرمی هوا است. گلهای بلوپرون فقط یك هفته عمر دارند و ریزش آنها كاملا طبیعی است اما سیاه شدن براكته ها و فلسهای روی گل در اثر غبار پاشی روی گلها ایجاد می شود. رطوبت محیط گلدان را به وسیله آبی كه در زیر گلدانی حاوی سنگریزه ریخته می شود تامین كنید.مواد براق كننده شیمیایی برگها را سیاه می كنند پس برای تمیزی فقط از غبار پاشی روی برگها انتقاد كنید در صورتی كه در فصل تابستان برگها ریزش می كنند، یعنی گیاه تشنه است و اگر این علامت در زمستان دیده شد یعنی هوای محیط سرد است. رنگ پریدگی برگها هم با تغذیه مصنوعی ، هر سه هفته یكبار مرتفع می شود.

مشخصات:

 اسم علمی گل كاغذی Bouguainvillea glabra و از خانواده Nyetaginaceae می باشد. گل كاغذی بومی برزیل است و دارای گونه های مختلف می باشد. ارتفاع این گیاه در گلدان حداكثر در حدود 2 تا 5/3متر است. این گونه كولیتواری دارد كه حتی موقعی كه كوچك است به گل میرود . برگها نسبتا سبز روشن و تخم مرغی شكل می باشند. گل آذین آن پانیكول بوده و به صورت جامی و انتهایی ظاهر می شوند. گلهای این گیاه زیبا نیست، كاسه گل لوله ای ، زرد و كوچك بوده فاقد جام گل می باشد . ولی دارای براكته‌های رنگین و زیبایی است كه اطراف گلهای كرم رنگ را احاطه نموده اند. این گیاه احتیاج به هرس دارد. معمولا در اواسط زمستان باید 3/1 شاخه ها را كوتاه كرده و شاخه های ضعیف را حذف نمود. در تابستان می توان این گیاه را در هوای آزاد و كاملا آفتابی قرار داد.

مراقبت: 

گل كاغذی به نور زیاد، حرارت زیاد، خاك همیشه مرطوب رطوبت هوای معمولی یعنی 50 تا 70 درصد و خاك قلیایی احتیاج دارد.

كود:

 كود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان 2 گرم در لیتر،هر هفته، از فروردین تا مهر ماه، مورد استفاده قرا داد.

خاك:

 خاك رس آهكی برای رشد گل كاغذی مناسب است.

ازدياد:

 بهترین زمان برای تكثیر این گیاه از اواسط بهار تا اوایل تابستان می باشد. قلمه های انتهایی یا ساقه ای را به اندازه 10 تا 15 سانتیمتر، با یك چاقوی تیز یا قیچی باغبانی، از گیاه مادری جدا كنید. ابتدا قلمه ها را در پودر هورمون ریشه زایی فرو ببرید. سپس هر قلمه را در گلدانی با قطردهانه 9 سانتیمتر ، حاوی حدود 24 درجه سانتیگراد نگاه دارید. همچنین قلمه باید در شرایط نورمناسب و كافی، ولی دور از تابش مستقیم خورشید قرار گیرند تا از سوختگی و پژمردگی گیاه جلوگیری شود. زمانی كه ریشه دهی انجام شد، كیسه پلاستیكی را بردارید و در گلدانی با قطر دهانه 13 سانتیمتر و كمپوست گلدانی با پایه پیت قرار دهید.

مشخصات:

 اسم علمی برگ عبائی Aspidistra elatior واز خانواده Liliaceae  میباشد. برگ عبائی گیاهی است بومی چین و ژاپن كه داری  ریزوم بوده و بدون ساقه هوایی می باشد. برگهای آن سبز تیره ، براق،پهن و به طول 3 تا 50 سانتیمتر است. همچنین دمبرگ بلندی دارد كه مستقیما از سطح خاك بیرون می آید. ارتفاع بوته در حدود 30 سانتیمتر و گسترش آن به 50 سانتیمتر می رسد. برگ عبائی گلهای ریزی دارد كه ارغوانی وفنجانی مانند است و روی سطح خاك و در قسمت تحتانی گیاه، در اواخر تابستان ظاهر میشود و فاقد زیبایی است. عمر این گیاه زیاد است و سالهای متمادی بدون تغذیه و تعویض گلدان در اطاق می ماند. یكنوع ابلق آن نیز وجود دارد كه داری نوار كرم رنگ می باشد و بسیار جالب است. برگ عبایی گیاهی است بسیار مقاوم  خشكی، تغییرات درجه حرارت و همجنین نور كم را به خوبی تحمل می كند. در تابستان باید گلدانها را در نیم سایه بگذارید و اگرنه آفتاب برگها را مي‌سوزاند.

مراقبت:

 این گیاه به نور كم تا متوسط هوای خنك، خاك همیشه مرطوب، رطوبت هوای 50 تا 70 درصد و خاك قلیایی نیاز دارد.

كود:

 در تابستان ، هر دو هفته یكبار، میتوان به این گیاه 3 گرم در لیتر كود داد.

خاك:

 خاك معمولی همراه با ماسه و تورب و كمی مواد آلی، خاك مطلوب گیاه برگ عبائی است.

ازدياد:

 اواسط بهار تا اویل تابستان بهترین زمان برای جدا كردن ریزومهای فشرده و بزرگ این گیاه به منظور تكثیر است. قسمتهایی از گیاه را كه شامل دو برگ یا بیشتر می باشد با چاقوی تیز، از گیاه مادری جدا كنید. هر قسمت را به تنهایی در گلدانی با قطر دهانه 9 تا 11 سانتیمتر، حاوی كمپوست گلدانی با پایه پیت بكارید. البته برای به دست آوردن گیاهی مناسبتر، می توانید هر 2 یا 3 قلمه را در یك گلدان قرار دهید. دما را  حدود 18 تا 20 درجه سانتیگراد و خاك را به ویژه در هفته های اول تكثیر مرطوب نگه دارید، تا سرعت ریشه دهی افزایش یابد.

مشخصات:

 اسم علمی این گیاه Asplenium nidus و از خانواده polypodiaceae می باشد. این گیاه بومی استرالیا ، ژاپن و هندوستان می باشد. ارتفاع این نوع سرخس  60 تا 130 سانتیمتر و گسترش آن 30 تا 60 سانتیمتر است. این گیاه در طبیعت بصورت اپی فیت و شبیه لانه پرندگان می باشد و ازاین گونه هم به صورت گلدانی و هم به صورت آویز استفاده می شود. همچنین دارای  فروندهایی است براق ، انعطاف پذیر، نیزه‌ای و چرخی مانند كه بطول بیش از 50 سانتیمتر می رسد. عرض فروندها نسبتا زیاد بوده و هاگینه ها در قسمت زیرین فروندها به رنگ سیاه دیده می شودند، رگبرگ میانی فروند قهوه ای تیره می باشد. گونه دیگری از این جنس كه اغلب به عنوان گیاه آویزی پرورش داده می شود، دارای فروندهای سبز تیره و آبشاری است و معمولا گیاهان جدیدی بر روی گیاه مادری تولید می‌شود.

مراقبت: 

این نوع سرخس به نور متوسط، هوای گرم، آبیاری فراوان ، رطوبت نسبی 50 تا 90 درصد و خاك قلیایی احتیاج دارد.

كود: 

كود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان 1 گرم در لیتر، هر دو هفته یكبار از فروردین تا مهرماه، مورد استفاده قرا داد.

خاك: 

مخلوطی از سه قسمت خاك و برگ و یك قسمت تورب برای رشد آسپلنیوم مناسب است.

ازدياد: 

آسپلنیوم مانند بسیاری از انواع سرخسها، به سختی تكثیر می شود، ولی كسی كه علاقمند باشد میتواند موفق می شود یك ورقه كاغذ سفید را زیر برگ نگاه دارید و ضربه آهسته ای به برگ بزنید. هاگهای قهوه ای رنگ مانند پودر، روی كاغذ دیده خواهد شد سپس یك سینی بذر یا یك ظرف مسطح را با كمپوست مخصوص بذر و قلمه با پایه پیت پر كنید و به آرامی آن را خیس نمائید و هاگها را خیلی تنك بر روی سطح خاك بكارید و با یك روزنامه بپوشانید تا از تابش نور زیاد جلوگیری كند. دمای محیط را حدود 21 درجه سانتیگراد نگهدارید زمانی كه هاگها جوانه بزنند. اگر جوانه ها خیلی فشرده و نزدیك به هم هستند، تعدادی را حذف كنید تا بقیه جوانه ها فضای بیشتری برای رشد داشته باشند. هر چند كه بعید است چنین مشكلی به وجود آید زیرا عمل جوانه زنی معمولا به آْرامی صورت می گیرد. وقتی گیاهان جوان به اندازه تقریبی 1 تا 5/2 سانتیمتر بزرگ شدند. آنهار ا به صورت تك تك در گلدانهایی یا قطر دهانه 6 سانتیمتر ، حاوی كمپوست، با پایه پیت بكارید و پس از مدتی به گلدانهایی با قطر دهانه 9 تا 11 سانتیمتر منتقل كنید.

مشخصات:

 اسم علمی بگونیا برگی  Begonia rex و از خانواده Begoniaceae می باشد. جنس بگونیا دارای 900 گونه مختلف از گیاهان چند ساله همیشه سبز علفی و گیاهان خزان كننده است كه برای برگ ها و گل های زیبایشان پرورش داده می شودند. گونه های مختلف این جنس از گیاهانی به طول چند سانتیمتر تا گونه هایی به طول 3 متر تشكیل یافته است. تعدادی از گونه ها نیز به صورت بالا رونده می باشند. بگونیا گیاهی است تك پایه یعنی گلهای نر و ماده بر روی یك گیاه قرار دارند. گل های نر ، معمولا زیبا هستند و گلهای ماده را با تخمدان بال دارش می توان به آسانی تشخیص داد بونیا برگی بومی آسام است و درای  ریزوم گوشتی می باشد. ارتفاع آن به 30 سانتی متر و گسترش آن به 45 سانتی متر می رسد. این گونه را به خاطر برگهای زیبایش پرورش می دهند. این گیاه برگهای سبز تیره و چروكیده ای دارد كه در نزدیكی لبه برگی نقره ای رنگ می شود. گاهی رنگ های دیگری مانند قرمز، كرم یا ارغوانی در سطح برگ دیده می شوند. گلهای آن معمولا ارغوانی كم رنگ وبه قطر یك سانتی متر هستند كه در تابستان ظاهر می شوند و فاقد زیبایی می باشند و باید از گیاه جدا گردند.

مراقبت:

 گیاه ركس به نور متوسط، دمای معمولی  خاك همیشه مرطوب رطوبت هوای متوسط تا زیاد یعنی 5 تا 90 درصد و خاك كمی اسیدی احتیاج دارد.

كود:

 كود مورد نیاز بگونیا ركس را می توان به میزان 1 گرم در لیتر، هر هفته یك بار، از فروردین تا آبان ماه، مورد استفاده قرا داد.

خاك:

 مخلوطی از تورب، خاك برگ نرم و ماسه به نسبت مساوی، برای رشد این گیاه مناسب است.

ازدياد:

 بگونیای ركس را می توانید با استفاده از یك روش مخصوص و غیر معمول تكثیر كنید. بهار و تابستان بهترین زمان برای تكثیر این گیاه است. یك برگ بالغ را كه خیلی هم پیر نباشد، انتخاب كنید و با استفاده از یك چاقی تیزكه به بافت برگ صدمه نرساند و آن را له نكند، برگ را به بخشهای منظم در قالب طبیعی آن ببرید. سپس قطعات برگ را به آرامی و با دقت بردارید و از سطح پشتی برگ و میان رگبرگهای اصلی، در پودر هورمون ریشه زایی فرو ببرید و روی سطح كمپوست مخصوص بذر و قلمه، در داخل سینی بذر، بخوابانید و به آرامی روی سطح خاك فشار دهید. سپس روی تكه های برگ را با كیسه پلاستیكی بپوشانید و در دمای حدود 21 درجه سانتیگراد نگاه دارید زمانی كه گیاهچه های كوچك  به وجود آمدند و به طول5/2 سانتیمتر رسیدند، كیسه پلاستیكی را بردارید و هر كدام را در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر حاوی كمپوست گلدانی با پایه پیت بكارید. باید مرتبا زیر پوشش پلاستیكی بررسی شود تا اگر برگها دچار فساد و پوسیدگی شده بود، بیرون آورده و با قارچ‌كش سمپاشی صورت بگیرد.

عوارض و درمان:

 اگر لكه های خاكستری متمایل به قهوه ای روی برگها مشاهده كردید، باید گیاه را با قارچ كش طبق دستور سمپاشی كنید و گلدان را به محل خشك و اكسیژن ببرید. ممكن است گازهای داخل آشپزخانه این عارضه را ایجاد كرده باشد. تغذیه مصنوعی و تعویض گلدان با یك درجه بزرگتر می تواند جلوی به وجود آمدن برگهای جدید كوچك و كم رشد را بگیرد. افتادن برگها در زمستان نتیجه هوای سرد است گلدان را به محل گرمتری حدد 13 درجه سانتیگراد منتقل كنید مشكل رفع می شود.

قارچهای بیماری زایی به اسم سفیدك میتواند روی برگها لكهای پودری سفید ایجاد كنددر این صورت با سموم قارچكش گیاه را سمپاشی كنید و گلدان بگونیا را به محل با هوای خشك و اكسیژن دار ببرید . اگر  تارهای عنكبوتی زیر برگها مشاهده گردید و با برگهای جدید كمرنگ مواجه شدید، می توانید با یك سم كنه كش هر چهار ده روز یك بار گیاه  را سمپاشی كنید صورتی كه برگها لوله شد و حاشیه آنها خشك  و چروكیده است، حتما از تشنگی رنج می برد فورا آن را آبیاری كرده و به محل سردتری كه زیر 18 درجه سانتیگراد باشد منتقل كنید.اگر برگهای بگونیا حالت موازییكی پیدا كرد و لكه های زردی روی ان به وجود آمد و لوله ای و بد شكل شد، باید گیاه را از گدان خارج كنید تا به گیاهان دیگر سرایت نكند زیرا عامل این مشكل ویروسی است و راه چاره ای ندارد. همچنین رنگ پریدگی برگها و ریزش آنها و غده ای شدن ریشه ها كه در نتیجه فعالیت نماید می باشد و سیاه شدن و پوسیده شدن ریشه ها كه در نتیجه فعالیت قارچهای بیماری زا است به راحتی درمان پذیر نیست ومعالجه آنها مقرون به صرفه نمی باشد آبیاری زیاد از حد و سردی هوای محیط به طور همزمان باعث پوسیدگی ساقه و یقه گیاه شده و آن را از بین می برد.

مشخصات:

 اسم علمی شمشاد ژاپنی Aucuba Japonica  و از خانواده Cornaceae می باشد. این گیاه بومی ژاپن است .ارتفاع بوته آن به 4-2 متر با گسترش حدود 3-2 متر، می رسد . آكیوبا گیاهی است همیشه سبز و دارای برگهای تخم مرغی شكل، سبز تیره و براق. نوع ابلق آن نقاط زرد رنگی روی برگها دارد. گلهای ستاره ای شكل آن به طول 5 تا 10 سنتیمتر در اواسط بهار ظاهر می شوند. اكیوبا با گیاهی است دو پایه یعنی بوته و ماده از هم جا هستند.

مراقبت: 

شمشاد ژاپنی به نور كم تا متوسط، هوای خنك خاك همیشه خیس، رطوبت هوای معمولی یعنی 50 تا 70 درصد و خاك كمی اسیدی احتیاج دارد . نیاز آبی این گیاه در تابستان بیشتر می باشد.

كود

: كود مورد نیاز شمشاد ژاپنی را می توان به میزان یك گرم در لیتر هر 1 یا 2 ماه یكبار، استفاده كرد.

خاك:

 مخلوطی از برگ، تورب، خاك باغچه و یا كمی ماسه، خاك مطلوب این گیاه زیبا است.

ازدياد:

 آكیوبا را می توانید از اواسط بهار تا اوایل تابستان از طریق قلمه های انتهایی ساقه به طول 10 تا 5/12 سانتیمتر تكثیر كنید. ابتدا قلمه ها را در پودر هورمون ریش زایی فرو برده و سپس هر یك را در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر، حاوی كمپوست مخصوص بذر و قلمه قرار دهید. اگر چه برگ این گیاه نسبتا مومی است و آب را به اندازه كافی نگاه می دارد، ولی بهتر است تا هر قلمه را با كیسه پلاستیكی شفاف بپوشانید. زیرا این عمل تعرق را كاهش داده و سرعت ریشه دهی را بالا می برد. قلمه ها را برای چند هفته در دمای 20 درجه سانتیگراد نگاه دارید. سپس در گلدانهایی با قطر دهانه 11-13 سانتیمتر حاوی كمپوست گلدانی، بكارید. این گیاه به نور خیلی زیاد، نیاز دارد ولی در طول تكثیر نباید در عرض تابش مستقیم خورشید قرار بگیرد

مشخصات:

 اسم علمی گیاه گور خری Aphelandra squarrosa  و از خانوادهAcanthaceae می باشد آفلاندرا گیاهی است بومی برزیل كه ارتفاع آن به 25 تا 50 سانتی متر می رسد. برگ ها  نوك تیز، نیزه ای پهن، سبز تیره با رگبرگ های سفید مایل به زرد می باشند. گل های این گیاه دارای براكته های زرد رنگی به طول 8 تا 12 سانتی متر هستند كه در اواخر تابستان یا اوایل پاییز ظاهر می‌گردند. در اردیبهشت ماه گلدان را باد عوض كرد همچنین باید مراقب بود خاك گلدان اصلا خشك نشود. اگر گلدان ها را در داخل ظرف پلاستیكی دارای تورب فرو كنند رطوبت محیطی بهتر برای آن حفظ می شود.

مراقبت:

 این گیاه به نور معمولی نور معمولی، حرارت زیاد، حرارت زیاد، آبیاری فراوان، رطوبت نسبی 70 تا 90 درصد و خاك كمی اسیدی احتیاج دارد.

كود:

 كود مورد نیاز گیاه گورخری را میتوان به میزان 3 گرم در لیتر هر هفته یك بار از فرودین تا شهریور ماه استفاده كرد.

خاك: 

خاك گلدان این گیاه، بهتر است، یك قسمت تورب، یك قسمت خاك برگ پوسید و یك قست ماسه در نظر گرفته شود.

ازدياد:

 آفلاندرا به وسیله قلمه های انتهایی ساقه و یا قلمه های ساقه ای در اواسط بهار  اوایل تابستان، تكثیر می شود. از قلمه های انتهایی ساقه به اندازه 8 سانتیمتر و از قلمه های ساقه ای به اندازه 5 سانتیمتر با دو برگ در را آسان، برای تكثیر استفاده كنید. انتهای قلمه ها را در پودر هورمون ریشه زایی فرو كنید و هر یك را در گلدانی با قطر دهانه 11 سانتیمتر حاوی كمپوست گلدانی با پایه پیت قرا دهید اگر برگ های قلمه های ساقه‌ای خیلی بزرگ هستند نوك آن ها را با قیچی تیز بچینید. گلدان را با كیسه پلاستیكی شفاف بپوشانید تا رطوبت آن حفظ شود و دور از تابش مستقیم خورشید در دمای 21 تا 22 درجه سانتیگراد به مدت 6 هفته نگاه دارید. زمانی كه قلمه ها ریشه دادند. كیسه پلاستیكی را بردارید تا قلمه به رشد خود ادامه دهد. قلمه‌های انتهایی ساقه، گیاهان متعادل تری با یك ساقه منفرد به وجود می آورند.

 عوارض و درمان: 

اگر مشاهده كردید ساقه‌های این گیاه دراز و منحرف شده و گیاه خیلی بزرگ به نظر می‌رسد، هوای محیط آن خیلی گرم است باید گلدان را به محل سردتری منتقل نموده و شاخه ها را هرس كنید. ظاهر نشدن گلهای آفلاندرا به دلیل بزرگی زیاد از حد گلدان و یا كمبود مواد غذایی است بنابراین سعی كنید در اول بهار گلدان را كوچكتر كرده و تغذیه مصنوعی را شروع كنید. آبیاری بیش از اندازه ، تشنگی زیاد و گرم بودن هوا باعث ریزیش گلها و خم شدن برگها می گردد. برای جلوگیری از این اتفاق محیط را مساعد كنید. اگر كه قهوه ای روی برگ مشاهده كردید گلدان را به محل تاریكتر و با نور غیر مستقیم منتقل نمایید. احتمالا نور شدید آفتاب این عارضه را ایجاد كرده است. زخمهای قهوهای روی برگ نیز نتیجه وجود دود یا گاز در محیط و كمبود اكسیژن می باشد .در صورت مشاهده رشته های تار عنكبوتی در زیر برگها و سقوط آنها هفته ای یك بار با سم كنه كش گیاه را سمپاشی كنید. زخمهای سفید پنبه ای روی برگ و قاعده آن نیز با سمپاشی به وسیله حشره كش نفوذی از بین می رود. ریزش برگها هم در اثر تشنگی هوا است می توانید گلدان را ده دقیقه در سطل پر از آب قرار دهید و سپس خارج می كند.

مشخصات:

 اسم علمی مارچوبه Asparagus واز خانواده Liliaceae می باشد. این جنس دارای گو نه های بسیاری است. دو گونه آن از نظر زینتی حائز اهمیت هستند. زیرا هم به صورت گیاهان گلدانی و هم آویزی در آپارتمان مورد استفاده قرا می گیرند. این گیاهان دائمی و دارای ساقه های نازك و منشعب می باشند. اغلب به خاطر شاخه های برگ مانند تغییر شكل یافته كه كلادود نام دارند، پرورش داده می شوند. مارچوبه نرمه بومی افریقای جنوبی است و یك واریته رونده دارد كه به طول 2 تا 3 متر با گسترش 30 تا 60 سانتی متر می رسد. در موقع جوانی دارای منظره‌ای پرپشت و متراكم بوده و به عنوان گیاه گلدانی پرورش داده می شود. ولی به تدریج گیاه به صورت بالا رونده در آمده و ساقه های اصلی تولید شاخه های افقی می كند. این گونه واریته دیگری دارد كه پا كوتاه بوده و به بلندی 2 تا 30 سانتی متر می رسد. این گونه دارای منظره پرپشت و متراكم است میوه ای این گیاه سته، كروی شكل، كوچك و قرمز می باشد. مارچوبه زبره، بومی آفریقای جنوبی و ناتال است ارتفاع بوته 30 سانتی متر و گسترش شاخه ها 100 تا 150 سانتی متر می باشد. این گیاه در منزل بهتر از مارچوبه نرمه مقاومت دارد و هم چنین، چون دارای شاخه های آویزان است به عنوان گلدان آویزی مصرف دارد. برگ های آن سوزنی شكل و خشن تر از برگ های سید و ریزی دارد. میوه آن سته قرمز رنگ است.

مراقبت:

 این گیاه به نور زیاد، هوای گرم، آبیاری فراوان، رطوبت نسبی 50-70 درصد و خاك قلیایی نیز دارد.

كود:

 ازاواسط بهار و تا اواخر تابستان هر دو هفته یك بار می توان به مقدار 3 گرم در لیتر، كود برای مارچوبه مصرف كرد.

خاك:

 نوع خاك مورد نیاز این گیاه مخلوطی است كه از دو قسمت خاك برگ و یك قسمت خاك باغچه فاقد آهك .

ازدياد:

 آسپارگوس را میتوان از طریق كاشت بذر در بهار، در دمای حدود 21 درجه سانتیگراد در كمپوست مخصوص بذر و قلمه تكثیر كرد. رشد گیاه در این روش بسیار كند است. حتی زمانی كه نشاءها جوانه می زنند، میزان رشد گیاه به قدری كند است كه برای داشتن گیاهی به اندازه معقول و دلخواه، لازم است چند ماه منتظر بمانید. روش بهتر، برای تكثیر سریعتر گیاه، تقسیم بوته مادری، در اواسط بهار و تابستان است. ابتدا خاك را مرطوب كرده و گیاه مادری را از گلدان بیرون آورید. ریشه های گیاه را از هم باز كنید و با استفاده از یك چاقوی تیز، توده ریشه ها را به قسمتهای مساوی و مرتب تقسیم كرده، هر كدام را در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر، حاوی كمپوست گلدانی با پایه پیت قرار دهید دقت كنید كه خاك را همیشه مرطوب نگاه داشته و گیاهان را در محیطی با نور مناسب ولی دور از تابش مستقیم خورشید قرار دهید تا رشد كنند.

مشخصات:‌

 اسم علمی كاج مطبق Araucaria excelsa و از خانواده Araucariaceae می باشد. این گیاه بومی جزیره نور فولك درجنوب كالدونی جدید است. ارتفاع آن 1 تا 2 متر و گسترش آن 80-90 سانتیمتر می باشد . گیاهی است همیشه سبز و دارای برگ های سوزنی آروكاریا به مرور ، شاخه های تحتا نی خود را  از دست می دهد . یك واریته آن دارای قد كوتاهی است كه در گلدان كاشته می شود. درتابستان میتوان گلدان آن را در هوای آزاد و نیمه سایه یعنی در سایه سایر درختان قرارداد. رشد این گیاه بسیار بطئی است.

مراقبت: 

كاج مطبق به نور معمولی ، هوای خنك ، خاك همیشه خیس، رطوبت نسبی بین 50 تا 90 درصد و خاك كمی اسیدی احتیاج دارد .

كود:

 2 گرم در لیتر سولفات آمونیوم ، هر سه هفته یكبار از فرودین تا شهریور ماه، احتیاجات غذایی این گیاه را بر آورده می كند.

خاك:

 مخلوطی از دو قسمت خاك برگ، یك قسمت تورب و یك قسمت ماسه خاك مطلوب آروكاریا می باشد.

ازدياد:

 این گیاه را نمی توان به آسانی تكثیر كرد ولی با كمی حوصله و پیشتكار می توانید موفق شوید. كاج مطبق از طریق كشت بذر از اواسط بهار تا اوایل تابستان ، در دمای حدود 20 درجه سانتیگراد تكثیر می شود. بذرها را به صورت تك یا پراكنده در سینی بذر یا ظروف كم عمق با قطر دهانه 14 سانتیمتر، حاوی كمپوست مخصوص بذر و قلمه بكارید. سعی كنید میزان رطوبت را توسط پوشاندن ظرف با یك ورقه پلاستیكی شفاف یا شیشه بالا ببرید البته گاهگاهی پوشش را بردارید تا از یجاد رطوبت بیش از حد جلوگیری شود و یا اینكه فضای كوچكی را جهت تهویه در پوشش ایجاد كنید. هنگامی كه بذر ها جوانه زدند و به بلندی 5 تا 5/7 سانتیمتر رسیدند، می توانید نشاءها را به آرامی بیرون آورده و در گلدانی حاوی كمپوست گلدانی با پایه پیت بكارید.

مشخصات:

 اسم علمی آنتوریوم Anthorium scherzerianum و از خانواده Araceae می باشد. آنتوریوم گیاهی است بومی گواتمالا و كوشاریكا این گیاه مانند ساقه اصلی بوده و ارتفاع آن به بیش از 30 تا 40 سانتیمتر می رسد، دارای برگهای كمی پهن، سبز تیره و به طول بیش از 18 سانتیمتر می باشد گلها با اسپات قرمز، صورتی، زرد و یا سفید در اواخر بهار یا فصل تابستان ظاهر می شوند . از وسط اسپات گل آذین سنبله ای بیرون می آید كه زرد یا قرمز رنگ است. دوام گل آنتوریوم زیاد بوده و 2 تا 3 ماه پایدارمی ماند. آنتوریوم به طور كلی به سرما و آب سنگین و نمك دار، حساس است و در زمستان باید حدود 6 تا 8 هفته به آن استراحت داد یعنی مقدار آب را كم نمود ه و حرارت را 15 درجه سانتیگراد نگه داشت.

مراقبت: 

آنتوریوم به نور متوسط ، هوای گرم، آبیاری فراوان، رطوبت نسبی 70 تا 90 درصد و خاك اسیدی احتیاج دارد.

كود:

 كود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان 2 گرم در لیتر، هر 3 هفته یكبار، از اسفند تا آذر ماه مورد استفاده قرارداد. بهتر است از كودهای آلی نیز استفاده شود.

خاك:

 خاك گلدان آنتوریوم عبارت است از تورب با كمی ماسه.

ازدياد:

 آنتوریوم رطوبت محیطی را می‌پسندد و درجه حرارت 15 تا 20 درجه سانتیگراد بهترین درجه حرارت برای گل كردن آن می باشد. این گیاه دارای انبوهی از ریشه های آبدار، سست وگوشتی است كه به نظر می رسد گیاه را از داخل گلدان به  خارج هل میدهد.به وسیله جداكردن توده ریشه ها در جائی كه گیاهان كوچك مجزا دركنار گیاه مادری مشاهده می شوند، تكثیر آنتوریوم صورت می گیرد. هرگز ریشه را با زور جدا نكنید و سعی كنید گیاهانی را از كنار پایه مادری جدا كنید ، كه رشد فعال داشته و برگهای جدید تولید كرده اند. سپس آنها را در گلدانی با قطر دهانه 13-11 سانتیمتر ، حاوی كمپوست گلدانی با پایه پیت، بكارید. مراقب باشید گیاهچه به زیر خاك فرو نرود و كمی بالاتر از سطح خاك قرار بگیرد. دمای محیط را روی 24 درجه سانتیگراد تنظیم كرده و رطوبت را بالا نگه دارید. برای این منظور یا مرتب مه پاشی كنید و یا گلدان یا كیسه پلاستیكی شفاف بپوشانید.

عوارض و درمان:

 در صورتی كه گلدان شما برگهای جدید ریز و رنگ پریده ای می دهد و گلهای آن ظاهر نمی شود. تغذیه مصنوعی را شروع كنید چون ظاهرا خاك گلدان خیلی فقیر است. و اگر فقط با ظاهر نشدن گلها روبه رو شدید، نور محیط رشد گیاه مناسب و كافی نیست، پس آن را به محل پرنورتر اما دور از اشعه مستقیم آفتاب منتقل كنید. این عارضه ممكن است مربوط به آبیاری زیاد از اندازه هم باشد. در زمستان هفته ای 1 بار آبیاری كافی است. برگهاس خیلی پر پشت اما بدون گل بیانگر غنی بودن زیاده از حد خاك می باشد. و باید در زمستان خاك گلدان را تعویض و تعدیل كرد حمله قارچ به این گیاه لكه های قهوها ی روی برگ ها تشكیل می دهد و باید با محلول قارچكش نفوذی سمپاشی صورت گیردو برگهای خیلی صدمه دیده، حذف شوند. اگر در زمستان هوا خیلی سرد و مرطوب باشد برگها زرد شده و به سمت پایین ، می پیچد بنابراین باید گلدان را به محل گرمتری منتقل نمود و آبیاری را كمتر كرد در صورتی كه برگهای سبز می پیچد هوا سرد و خشك است. برگهای سیاه شده در نتیجه سرمای زیاد، ایجاد می شوند و برگهای نازك ، كم آب و زرد رنگ معرف گیاه تشنه می باشد. اگر زخمهای سفید پنبه ای در زیر برگ و قاعده آن تشكیل شوند. یعنی حشرات آفت در حال فعالیت است می توانید هر دو هفته یكبار با سم حشره كش نفوذی گیاه را سمپاشی كنید و با پنبه آغشته به سم زخمها را خیس نمایید. عامل ایجاد رشته های تار عنكبوتی در سطح برگ كنه ریز قرمز است. باید با پارچه مرطوب برگهار ا تمیز كنید و با سم كنه كش گیاه را سمپاشی نمایید. تامین رطوبت در كاهش آفت موثر است .اگر برگها براق بودن خود را از دست داده اند روزانه با آب ولرم برگها را پاشی كنید چون علت این امر می تواند هوای خشك باشد. صدمات فیزیكی برگها را شكافدار و مریض نشان می دهد بنابراین گلدان را از محل پر تردد دور كنید و برگهای صدمه دیده را قطع نمایید.

مشخصات:

اسم علمی آناناس Ananas comosus و از خانواده Variegatus میباشد. آناناس گیاهی است بومی برزیل و كلمبیا برگهای آن چرمی بلند و نیزه ای با نوارهای طولی كرم و سفید رنگ در لبه است حاشیه برگها خصوص با خارهای قرمز رنگ می باشد. هنگام پیدایش گل، قسمت میانی گیاه، تماما به رنگ قرمز در می آید. این گیاه از سن سه یا چهار سالگی تولید میوه كوچكی مانند آناناس معمولی می نماید كه بسیار سخت و خشبی است و قابل خوردن نمی باشد اگر میوه آناناس چیده نشود برگ های جدیدی روی آن ظاهر می شوند.

مراقبت:

 آناناس زینتی به نور متوسط، هوای گرم، آبیاری متوسط  تا زیاد، رطوبت نسبی 50 تا 70 درصد خاك كمی اسیدی احتیاج دارد.

كود:

 كود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان 1 گرم در لیتر ، هر دو هفته یكبار، از فروردین تا شهریور ماه، مورد استفاده قرار داد.

خاك: 

مخلوطی از دو قسمت تورب، یك قسمت خاك برگ و كمی، خاك مناسبی برای این گیاه است.

ازدياد:

 نگاه داری آناناس زینتی در آپارتمان بسیار مشكل است. گلدان آن باید درجای بسیار گرم و روشنی قرار بگیرد تا برگ ها رنگ زیبای خود رابه دست آورند. پس از تولید میوه نیز، برگ های اولیه به تدرج زرد شده و به جای آن پا جوش هایی به وجود می آیند كه میتوانند تولید گیاه جدید بنمایند آناناس ابلق را می توان به دو روش تكثیر كرد. با استفاده از برگهای روزت كه بالای میوه می رویند و پا جوشهایی كه در اطراف پایه مادری به وجود آمده اند و روش اول كمی مشكل است. در این روش، قسمت بالای میوه را به فاصله 5/1 سانتیمتر مانده به پایه برگهای روزت، بریده و به مدت یك روز در مكان دور از تابش مستقیم خورشید قرار دهید تا خشك شود، سپس در پودر هورمون ریشه زایی فرو برده وبه آرامی داخل گلدان با قطر دهانه 11 سانتیمتر ، حاوی كمپوست گدانی مخصوص بذر و قلمه قرار دهید. گیاه و گلدان را با كیسه پلاستیكی شفاف بپوشانید و دمای را 24 تا 27 درجه سانتی گراد، تا زمان ریشه دهی كه 2 ماه یا بیشتر طول می كشد، نگاه دارید. در روش دوم، زمانی كه پاجوشها به اندازه 10 سانتیمتر رشد كردند، آنها را با یك چاقوی تیز از پایه مادری جدا كنید و هر پا جوش را در پودر هورمون ریشه زایی فرو برده و به تنهایی در گلدانی با قطر دهانه 11 سانتیمتر حاوی كمپوست گلدانی مخصوص بذر و قلمه بكارید آنگاه گلدان را با كیسه پلاستیكی شفاف بپوشانید و خاك را مرطوب و دما را 24 درجه سانتیگراد نگاه دارید ریشه دهی حدودا 2 ماه طول می كشد. زمان تكثیر از اواسط بهار تا اواسط تابستان می باشد.

عوارض و درمان:

 اگر رشد گیاه شما متوقف شد و یا از گل و میوه اثری نبود، باید بدانید، یا هوا سرد است و یا گلدان به تغذیه مصنوعیاحتیاج دارد. برگهای زرد شده و لكه های قهوه ای در سطح زیرین برگ نشانه فعالیت حشره آفت است. اگر هفته ای یكبار با سم حشره كش نفوذی، طبق دستور، گیاه را سمپاشی كنید علایم بر طرف می شود. قهوه ای شدن نوك برگ و خشك شدن آن در اثر خشكی هوا یا كم آبی گیاه حادث می شود اگر مشاهده كردید برگ های خشك ، چروكیده و لوله شده است ، گیاه را به محل گرمتری منتقل كنید و آبیاری را انجام دهید .و اگر برگها قهوه ای و چروكیده شدند  گیاه را به محل خنكتری ببرید. لكه های سوخته در وسط برگ، نشانگر این است كه غبار پاشی گیاه در آفتاب انجام شده و برگها آفتاب سوخته شده اند . در این صورت برگهای از بین رفته را با كارد خیلی تیز حذف كنید . مواد براق كننده نیز برای گیاه مضر است و به برگها منظره زنگ زدگی می بخشد، پارچه نرم یا اسفنج مرطوب برای تمیزی برگها كافی است . همچنین آبیاری زیاد از هر قاعده برگهای گیاه آناناس را می پوساند و برگها ریزش می كنند و در تابستان هفته ای دو بار و در زمستان هفته ای یكبار آبیاری كافی است.

مشخصات:

 اسم علمی صبر زرد Aloe variegate و از خانوده Liliaceae میباشد. این گیاه بومی ناتال بوده و گیاهی است آبدار و گوشتی به ارتفاع 30 سانتیمتر و برگهای ضخیم و نیزه ای به طول 12 سانتیمتر كه دارای نوارهای سفید و سبز تیره عرضی میباشد. معمولا این گیاه در اطاقهای كم  رطوبت به خوبی رشد می كند . لبه برگهای آن دندانه دارد است و گلهایی به رنگ نارنجی روشن، به شكل گل آذین و به طول 30 سانتیمتر دارد، این گلها در اوائل بهار ظاهر می شوند. صبرزرد نباید در مقابل نور مستقیم خورشید قرار بگیرد و نیز نباید قطرات آب روی برگهای آن ریخته شود زیرا باعث پوسیدگی گیاه می شود. همچنین نیاز آب دادن زیاد در زمستان باید خودداری كرد.

مراقبت:

 این گیاه به نور متوسط تا شدید ، هوای معتدل، آبیاری كم، رطوبت نسبی كم و خاك قلیایی احتیاج دارد.

كود:

 كود مورد نیاز است را هر دو هفته یكبار به مقدار 3 گرم در لیتر از اسفند تا آبان ماه استفاده می‌كنند.

خاك: 

مخلوطی از یك قسمت خاك برگ و دو قسمت ماسه، خاك مطلوبی برای رشد گیاه فراهم می نماید.

ازدياد:

 صبر زرد پا جوشهای زیبایی را در كنار پایه مادری تولید می كند كه بهترین روش برای تكثیر آن است. این گیاه را در اواخر بهار یا اوایل تابستان ، زمانی كه پاجوشهایی را تولید كرده از گلدان بیرون آورید و پاجوشهایی را كه شروع به تشكیل فرم روزت نموده اند به آرامی از پایه مادری جا كنید دقت كنید ساقه را نشكنید و پا جوشها همراه با ریشه زیاد جدا كنید. سپس آنها را در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر حاوی كمپوست مخصوص گیاهان گوشتی بكارید و در نور مناسب دهید تا ریشه دهی انجام شود. دما را 18 تا 20 درجه سانتیگراد و خاك را نسبتا مرطوب نگاه دارید. به یاد داشته باشید پا جوشهای بزرگتر با سرعت بیشتری نسبت به پا جوش های كوچك ریشه می دهند.

مشخصات: 

اسم علمی آكمئا Aechmea fasciata و از خانواده Bromeliaceae  می باشد. آكمئا گیاهی است بومی آمریكایی جنوبی مخصوصا برزیل كه به ارتفاع50 تا 60 سانتی متر می رسد. برگهای آن ، سبز یا سبز متمایل به خاكستری با لبه مضرس و خاردار است. گل ها لوله های شكل هستند كه در ابتدا به رنگ آبی بوده و سپس قرمز رنگ می شود. و از اطراف به وسیله براكته های خاردار صورتی متراكمی پوشیده شده اند. برگهای این گیاه معمولا طوری قرار گرفته كه یك قسمت مجوف میان برگها ایجاد شده و معمولا می بایستی همیشه در آن ریخته شود. هنگام استراحت، این گیاه درجه حرارتی معدل 16 درجه سانتی گراد لازم دارد . آكمئا در بهار گل می دهد و پس از گل دادن به مرور از بین می روند ولی معمولا تولید یكیا دو پاجوش می نماید كه اینها خود پس از رشد برای ازدیاد استفاده میشوند و پس از 2 تا 3 سال دوباره به گل می روند.

مراقبت:

 این گیاه به نور متوسط، هوای گرم، خاك همیشه مرطوب، هوای خشك تا رطوبت هوای متوسط یعنی 50 تا 70 درصد و خاك كمی اسیدی یعنی PH حدود 6 نیاز دارد.

كود:

 در بهار و تابستان هر سه هفته یك بار به مقدار یك گرم در لیتر، باید كود مصرف شود، كود مصرفی نباید به قسمت میانی گیاه داده شود.

خاك:

 مخلوطی از خاك برگ،  تورب و قطعات بسیار كوچك آجر برای تهویه و زهكشی خوب، محیط مناسبی را برای رشد این گیاه ایجاد می كند.

ازدياد:

 زمانی كه گیاه بالغ و گلدانی آكمئا گل می دهد. پا چوش های كوچكی در اطراف پایة مادری به وجود می آید. در شرایط طبیعی خانه یك تا سه جوانه و در شرایط محیطی عالی پا جوشهای بیشتری خواهیم داشت. بسیار مهم است كه بدانید، تا زمانی كه اندازه پا جوش به اندازه یا   اندازه گیاه مادری نشده، نباید آن را جدا كرد. هنگامی كه پا جوشها به اندازه كافی رشد كردند، ابتدا خاك گلدان را خیس و سپس با استفاده از یك چاقوی  تیز، با دقت آنها را از پایه مادری جدا كنید. سپس قلمه ها را در گلدانی با قطر دهانه 11 سانتیمتر، حاوی كمپوست مخصوص بذر و قلمه با پایه پیت و یا كمپوست مخصوص خانواده آناناس بكار ید . آن را در دمای 20 درجه سانتیگراد نگاه دارید .خاك گلدان را همیشه كنترل كنید و تنها زمانی كه نیاز است آبیاری كنید  خاك خیلی خیس نباشد. این كار به سرعت ریشه دهی و رشد گیاه كمك می كند .گلدانها را دور از تابش مستقیم خورشید نگاه دارید تا زمانی كه به اندازه كافی مقاوم شوند. بهار یا اوایل تا بستان بهترین زمان برای تكثیر این گیاه است. به خاطر بسپارید ، گیاه مادری پس از گلدهی می‌میرد. بنابراین تمام پا جوشهای آن را جدا نكنید.

مشخصات:

 اسم علمی گیاه آبوتیلون Abutilon striatum و از خانوادهMalvaceae می باشد. این جنس، از 100 گونه گیاهان نیمه خشبی و علفی یك ساله، چند ساله و درختچه های همیشه سبز و در ختان كوچك تشكیل شده است. معمولا برای پرورش اغلب گونه های این نسل شرایط گلخانه ای لازم است. گونه Striatum بومی برزیل بوده و بلندی این گیاه به بیش از 2 متر و گسترش آن به بیش از 1 متر می رسد. برگ ها پنجه‌ای و دارای لكه های سفید مایل به زرد هستند. گلهای آن به رنگ قرمز و به قطر 3-4 سانتیمتر می باشد . معمولا از اواسط بهار تا اواخر تابستان در روی بوته ظاهر می شوند. در اوایل بهار باید گیاه را هرس كرد. برای این كار ساقه های اصلی را تا نصف، شاخه های جانبی را در حدود 10-8 سانتیمتر و شاخه های خشك را كاملا قطع می كنیم.

 مراقبت:

 این گیاه به نور متوسط، هوای معتدل، خاك همیشه مرطوب و رطوبت نسبی 50 تا 60 درصد PH  7 تا 8 ، نیاز دارد.

كود:

 كود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان 3 گرم در لیتر هر هفته یكبار، تا اسفند تا شهریور ماه به كار برد.

خاک:

 خاك باغچه همراه با كود حیوانی و گیاهی، مناسب كشت آبوتیلون می باشد.

ازدياد:

 آبوتیلون را می توان به سادگی از اواسط بهار تا اوایل تابستان تكثیر كرد. قلمه های انتهای ساقه را از شاخه های جانبی، به طول 10-8 سانتیمتر، از گیاه جدا كرد، و محل برش قلمه ها را در پودر هومون ریشه زایی فرو ببرید سپس هر قلمه را در گلدانی با قطر دهانه 9  سانتیمتر ، كه از كمپوست مخصوص بذر و قلمه پر شده، بكارید. لازم است گیاه را به آرامی و منظم مه پاش كنید و یا قلمه ها را با یك كیسه پلاستیكی شفاف بپوشانید و آنها را در شرایط نور مناسب ولی دور از تابش مستقیم خورشید و در مای 18 تا 20 درجه سانتیگراد نگاه دارید. پس از حدود یك ماه قلمه ها، ریشه دهی و رشد را آغاز می كنند، آنگاه به آرامی قلمه ها را بیرون آورده و در گلدانی با قطر دهانه 13 سانتیمتر حاوی كمپوست گلدانی بكارید. كشت آبوتیلون ، از طریق كشت بذر، در مورد بعضی از انواع این گیاه بویژه واریته های ابلق، نتیجه خوبی نمی دهد.

عوارض و درمان:

 اگر هنگام پرورش و نگهداری این گیاه، مشاهده كردید، خود را انداخته و در حال تلف شدن است، احتمال بدهید هوای محیط خیلی سرد است و آن را به جای گرمتری منتقل كنید و اگر مشاهده كردید گلها ظاهر نمی شوند، یا نور كافی در زمستان نشان دهنده آبیاری بیش از اندازه می باشد. چسبناك شدن برگ ها و دمبرگها در اثر فعالیت حشرات روی این گیاه به وجود می آید و باید سمپاشی با سم حشره كش صورت بگیرد. نور زیاد برگها را رنگ پریده و شاخه ها را دراز و فاصله بین برگها را زیاد می كند. اگر گیاه در تابستان تشنه بماند برگها چروكیده می شود و گلها سقوط می نمایند، همچنین برگهای زرد رنگ و دارای رشته های تار عنكبوتی در سطح زیرین نشانه فعالیت كنه قرمز هستند باید با اسفنج مرطوب زیر برگها را تمیز كنید و یا با سم حشره كش نفوذی هر دو هفته یكبار ، تا رفع علایم، گیاه را سمپاشی نمایید. تامین رطوبت در كاهش آفت موثر است.

مشخصات:

 اسم علمی گیاه آگاو Agave Americana  و از خانواده Amaryllidacea  می باشد. آگاو بومی مكزیك است. این گیاه گوشتی است و در زمستان باید در 4 تا 6 درجه سانتی گراد با مقدار كمی آب نگه داری شود. اگر از این گیاه خوب مراقب شود پس از ده سال به گل می رود گل آن به ارتفاع بیش از متر نیز می رسد. برگهای این گیاه به صورت طوقه ای و نسبتا ضخیم و آبدار و قسمت انتهایی برگ تا حدی قابل انعطاف است. لبه برگها دارای خارهای سیاه رنگی می باشد. برگ های گوشتی و چرمی و زمخت گیاه آگاو، خارهای خمیده، تیز و محكم در طول حاشیه خود و یك خار بلند و تیز در نوك هر برگ دارد.

مراقبت: 

گیاه آگاو در نور شدید، هوای گرم و خشك، آبیاری فراوان و خاك قلیایی به خوبی رشد می كند.

كود:

 كود مورد نیاز این گیاه را می توان به میزان 3 گرم در لیتر  هر دو هفته یكبار از فروردین تا مهر ماه مورد مصرف قرار داد.

خاك:

 مخلوطی مساوی از خاك باغچه و ماسه های درشت و تورب خاك مطلوبی برای رشد آگاو فراهم میآورد.

ازدياد:

 برای تكثیر این گیاه به مهارت زیاد و دقت نیازداریم. هنگامی كه پاجوشهای تولید شده در كنار گیاه مادری به بلندی 10 سانتیمتر رسیدند در بهار و تابستان می توان آنها را جدا كرده و در گلدان دیگری كاشت. ابتدا باید دستكش های باغبانی ضخیم بپوشید و روزنامه ای را دور گیاه بپیچید و با كمك آن گیاه را از گلدان بیرون آورید. سپس با یك چاقوی تیز پاجوشها را جدا كنید و در گلدانی با قطر دهانه 11 سانتیمر حاوی كمپوست گلدانی مخصوص گیاهان گوشتی و كاكتوس بكارید. پاجوشها باید در خاك بسیار خیس كه به ریشه دهی گیاه سرعت می دهد قرار بگیرند و در دمای حدود 18 درجه نگاهداری شوند.

مشخصات:

 گیاه آكیمنس از خانواده Gesneriaceae  میباشد، آكیمنس اسم جنس این گیاه بوده و دارای گونه های مختلفی است. گونه های این گیاه تولید گلهای زیاد لوله‌ای یا شیپوری به رنگ های صورتی ، بنفش و نارنجی می نمایند . این گیاه دارای ریزوم است كه معمولا فصل سرد را از این طریق می گذراند. آكیمنس معمولا به صورت بوته ای، با برگهای تخم مرغی یا نیزه ای و لبه مضرس می باشد. معمولا گل ها در اواسط الی اواخر تابستان ظاهر می شوند. در پاییز باید تعداد آبیاری را كم كرده تا برگها خشك شوند. بعد از خشك شدن برگها، ریزوم ها را جمع آوری كرده و در طول زمستان آ ن ها را در درجه حرارتی حدود 16-10 درجه سانتیگراد نگاه داری می نمایند. در اوایل بهار باید به كشت ریزوم ها اقدام كرد.

مراقبت:

 این گیاه به نور متوسط ، دمای هوای معتدل تا گرم، آبیاریی متوسط، رطوبت نسبی 70 تا 90 درصد و خاك كمی اسپری یعنی PH  حدود 6 نیاز دارد.

كود:

 می توان هر دو هفته یك بار، به مقدار 2 گرم در لیتر در هنگام رشد تا شروع گل دهی، به این گیاه كود داد.

خاك:

 خاك مناسب پرورش آكیمنس شامل 2 قسمت خاك برگ و 1/6 قسمت كود دامی پوسیده می باشد.

ازدياد:

 برای تكثیر این گیاه، از اواخر بهار تا اوایل تابستان، قلمه های انتهایی ساقه را به اندازه 9-8 ساننتیمتر از گیاه جدا كنید. سپس آنها را در پودر هورمون ریشه زایی فرو برده و هر سه قلمه را در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر حاوی كمپوست گلدانی با پایه پیت بكارید. در روش دیگر تكثیر این گیاه، گیاه مادری را از گلدان بیرون آورده و به آرامی ریشه ها را باز كرده و بخشهایی از ریشه یا همان ریزوم را جدا كنید و در گلدانهایی با اندازه های مشابه در روش اول، بكارید. در هر دو روش، گیاه باید در دمایی حدود 20 درجه سانتیگراد، رطوبت ثابت و شرایط نور كافی دور از تابش مستقیم خورشید  قرار داده شود.

مشخصات:

 اسم علمی گیاه آكالیف Acalyph hispida و از خانواده Euphorbiacea می باشد . آكالیف بومی جنوب آسیا و گیاهی است با برگ های سبز درشت متناوب، با لبه مضرس كه بیضی شكل، نوك تیز و كركی نیز می باشد. شاتون های این گیاه بلند و قرمز رنگ شبیه دم روباه است. آكالیف در تمام مدت سال گل می كند، منتهی در بهار و تابستان گل آن بیشتر است .نگه داری آكالیف در منزل مشكل به نظر می رسد و اغلب برگهای آن می ریزد بنابراین برای مدت طولانی نمی توان آن را در منزل نگاه داشت. معمولا باید جوانه انتهایی ساقه گیاهان مسن را هرس كرد تا شاخه های جانبی شروع به رشد نمایند.

مراقبت:

 این گیاه به نور متوسط، هوای گرم، خاك مرطوب، رطوبت هوای متوسط، در حدود 70-50 درصد و خاك قلیایی نیاز دارد.

كود:

 كود مورد نیاز این گیاه به میزان 2 گرم در لیترهر دو هفته یك بار و از اسفند تا شهریور ماه بكار برد. این گیاه خیلی پر ریشه است و نیاز زیادی به كود ازته دارد. باید در سال دو مرتبه گلدان آن را تعویض كرد. در غیر این صورت ریشه گلدان را پر می كند و برگها زرد می شوند.

خاك: 

سه قسمت خاك برگ، یك قسمت تورب دو قسمت ماسه و یك قسمت كود پوسیده دامی، خاك مطلوب گیاه آكالیف است.

ازدياد:

 آكالیف به سرعت بلند شده و پس از مدتی شكل نامناسب و آشفته‌ای به خود می گیرد. برای به دست آوردن گیاهی متراكم و متعادل می توانید آن را تكثیر كنید. بهترین زمان گلدهی گیاه از اوایل تا اواخر بهار است كه در این زمان می توانید عمل تكثیر را انجام داد. ابتدا قلمه های انتهایی ساقه را به طول 10-8 سانتیمتر و یا ساقه های تازه روییده شده جانبی را همراه با پاشنه جدا كنید یعنی قسمتی از ساقه اصلی به ساقه جانبی متصل باشد. سپس قلمه ها را در پودر هورمون ریشه زایی فرو ببرید و هر یك را در گلدانی با قطر دهانه 9 سانتیمتر حاوی كمپوست بذر و قلمه بكارید. آنها را در شرایط دارای نور كافی و دور از تابش مستقیم خورشید نگهداری كنید و گلدانها را با كیسه های پلاستیكی شفاف بپوشانید. خاك گلدان فقط در ابتدای عمل خیس می شود و خیس كردن دوباره آن طی زمان ریشه دهی لازم نمی باشد. قلمه ها را در مای 22-20 درجه سانتیگراد نگاه دارید و پس از ریشه دهی آنها را به گلدانهای با قطر دهانه حدودا 13 سانتیمتر ، حاوی كمپوست گلدانی معمولی بكارید.